Nieuwe opera van Wagemans

Zijn vorige zag ik tweemaal in het Muziektheater. Te leuk om maar een keer mee te maken. 'Legende' was een opera gebaseerd op het verhaal van Prikkebeen, met wat andere elementen erbij verwerkt.
De nieuwe Peter-Jan Wagemans ging afgelopen vrijdag in wereldpremière in het Amsterdamse Concertgebouw. Altijd wat saaier, concertant. En met dat flauwe licht dat muziekzalen op de solisten menen te moeten zetten bij klassieke muziek.

Toch was 'Andreas Weent' een zeer genietbaar werk, waarin de zware thematieken van de RAF, in Duitsland goed voor veel discussie en veel opwinding, samen met het verhaal van de aanslagen in de metro van Tokio.
Een werk waar veel over te zeggen was maar dat een mooie vuurdoop kreeg in de bekendste concertzaal van Nederland.
De recensie staat op Place de l'Opera.

Nieuwe koers voor Reisopera

Een dik jaar geleden was de Mars der Beschaving, een groot protest van vooral kunstenaars en helaas wat weinig kunst-consumenten, in Rotterdam en Den Haag. Er was een grote delegatie van medewerkers van de Nationale Reisopera, herkenbaar aan hun zwarte t-shirts. Ze waren strijdbaar, maar het is ze uiteindelijk niet gelukt, de krimp van de Reisopera konden ze niet tegenhouden.
Vanaf januari gaat de Reisopera verder als kleine kern, onder leiding van de opvolger van intendant Guus Mostart, die na ruim 12 jaar met pensioen gaat. Nicolas Mansfield, begonnen als dirigent van het eigen koor van de Nationale Reisopera, wordt per 1 januari 2013 algemeen directeur.
We spraken hem, op de dag dat de laatste voorstelling van Gotterdammerung werd gegeven, in de foyer van het Wilminktheater in Enschede. De Ring cyclus kwam tot een einde, maar we spraken vooral over een nieuw begin. Mostart had ons, in het afscheidsinterview dat we met hem hadden, heel sjiek niet veel verteld over de toekomst, die liet hij voor zijn opvolger.
We waren onder de indruk van de ambitie en de toekomstgerichtheid in de plannen van Mansfield. Hier staat het interview dat we met hem hadden.

Emanuel Ax Masterclass

Het was een mooie ochtend in de Jurriaanse Zaal van de Doelen. Pianist Emanuel Ax deed wat gelukkig veel musici geregeld doen: lesgeven aan jong talent. De ochtend na zijn concert in de Doelen was Ax weer helemaal helder in het begeleiden van de drie talenten, allemaal student aan Codarts. Een Turkse die de eerste Ballade van Chopin speelde, een Roemeense die, begeleid door een tweede piano, het Concert in g van Ravel speelde en een Spanjaard die een Scherzo van Chopin als oefenmateriaal inbracht.

foto:  ©ois

Maestro Ax was beminnelijk maar ook kritisch op zijn leerlingen. Kijk wat er staat, lees de aanwijzingen en realiseer je wat de componist met een aanwijzing als 'sotto voce' bedoelt. Hij demonstreerde zelf even aan de hand van Chopin hoe je de muziek kunt analyseren. Waar stelt de componist in de muziek een vraag, en waar geeft hij het antwoord?
Veel mensen in de zaal, velen gewapend met de partituren, zo heeft zo'n Masterclass voor veel meer mensen effect.
Jammer dat er wel een geluidstechnicus 2 uur lang niks zat te doen en er toch niemand op het idee was gekomen om de docent een zendertje te geven. In een van de beroemdste concertgebouwen van het land viel er daardoor veel tekst van de maestro weg. Doodjammer.