tag:blogger.com,1999:blog-28288847489471882482024-03-13T22:01:18.578+01:00Klogsite FrançoisK(unst)log over kunst, cultuur en alles wat daar in de buurt komtFrançoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comBlogger295125tag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-14388666270212130212013-01-16T11:05:00.000+01:002013-01-16T11:07:42.650+01:00Hippe Liszt toch klassiekDe Oekraïense Valentina Lisitsa heeft naast optredens in heel veel zalen van de wereld ook een naam opgebouwd als YouTube-heldin. Haar kanaal kent vele miljoenen kijkers. Behalve een soort van hype is ze ook een serieus pianiste die afgelopen zaterdag haar naam volledig waarmaakte. Wat me vooral aansprak was een subtiel mengsel van drama en muziek. Ze pakte uit op de Steinway, speelde de hele avond zonder blad maar het was nooit aanstellerig of gemaakt, zoals haar imago van 'klaviertijgerin' suggereert.<br />
Voor de pauze een mooie serie Schubert-liederen in een bewerking door Franz Liszt, met aan het begin een erg mooi Gute Nacht uit Winterreise en een levendige Erlkonig. Die staat ook op YouTube:<br />
<object height="315" width="560"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/bRU90U6n_KI?version=3&hl=nl_NL"></param>
<param name="allowFullScreen" value="true"></param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"></param>
<embed src="http://www.youtube.com/v/bRU90U6n_KI?version=3&hl=nl_NL" type="application/x-shockwave-flash" width="560" height="315" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object><br />
<br />
Na de pauze speelde de in Kiev opgeleide pianiste nog meer Liszt en een stukje Verdi, bewerkt door Liszt.<br />
Ze speelt fantastisch en heeft fans, dat bleek uit de sfeer afgelopen zaterdag in de kleine zaal van de Doelen, waar ze niet wegkwam zonder wat toegiften, na een lang applaus.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2lCpnLVT5u8Y18KXc2LnSZ_7KHyZzWfGbafZjczYIjg3oRduRQBcFGjcCsKpjyTYp8x22tkP8aPQ_D4J4nEJroLTDhJpl0g_akejgInDpkRnf5Y8CWFQm4TR8eQHF3V0CAjMkgsG24Gk/s1600/Valentina+Lisitsa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2lCpnLVT5u8Y18KXc2LnSZ_7KHyZzWfGbafZjczYIjg3oRduRQBcFGjcCsKpjyTYp8x22tkP8aPQ_D4J4nEJroLTDhJpl0g_akejgInDpkRnf5Y8CWFQm4TR8eQHF3V0CAjMkgsG24Gk/s400/Valentina+Lisitsa.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<br />Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-41229849895058098082013-01-13T12:19:00.001+01:002013-01-13T12:19:55.677+01:00Het jaar van Benjamin<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_ZZMRa6Lhna96AXI0AJGsV7L7m2-Dbas0KgqcEFhlfJ2COsaix61ORuF-NyWZsncGl4Yr4E1qUJL76Y5U0pZ58XxNfhSYkhFXe0skOjTveSCLt4HMovUWiENLrQGWB_b_rV8oe01FUmw/s1600/owen.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_ZZMRa6Lhna96AXI0AJGsV7L7m2-Dbas0KgqcEFhlfJ2COsaix61ORuF-NyWZsncGl4Yr4E1qUJL76Y5U0pZ58XxNfhSYkhFXe0skOjTveSCLt4HMovUWiENLrQGWB_b_rV8oe01FUmw/s320/owen.jpg" width="268" /></a></div>
Dit jaar is er veel Verdi en Wagner, de heren zouden hun tweehonderdste geboortedag vieren, maar ook Benjamin Britten word herdacht. Hij werd geboren in 1913.<br />
In de toch rijke Britse muziekcultuur heeft Britten een eigen plaats en vond zijn vaak niet zo makkelijke muziek een groot publiek.<br />
De opera Owen Wingrave, die hij speciaal voor de BBC-tv schreef, was nog nooit op een Nederlands podium te zien in een scenische uitvoering, maar sinds deze week is dat wel het geval. Afgelopen vrijdag was de goed bezochte première in de schouwburg van Haarlem.<br />
Een mooie voorstelling, waar hier en daar wel iets op aan te merken viel, maar die met een uitstekend orkest en goede zangers de Nederlandse première glans gaf.<br />
Het applaus, voor zover dat een indicatie is, was lang, welwillend maar niet echt juichend. Ik kon me daar wel in vinden.<br />
<a href="http://www.operamagazine.nl/headline/20347/trionfo-opent-britten-jaar-met-wingrave/" target="_blank">De recensie van Owen Wingrave staat hier</a>.Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-8999506621511087102013-01-06T13:46:00.002+01:002013-01-06T21:09:19.067+01:00Adembenemende Einstein on the Beach<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxjED6IeTMRVlXNFgkPdGUCkBWWH2k1k61U_wSnSmohYP5UKY77JFFtKSp33ELf8E7Nrdfp71m1d8Orc1m_esYdkDg8LVkcs_E7DcRgrTCNM0ZZ-uFoqWzufvmbdA4wPkwUgdHpyoAl5o/s1600/scenefoto+lucie+jansch.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="255" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxjED6IeTMRVlXNFgkPdGUCkBWWH2k1k61U_wSnSmohYP5UKY77JFFtKSp33ELf8E7Nrdfp71m1d8Orc1m_esYdkDg8LVkcs_E7DcRgrTCNM0ZZ-uFoqWzufvmbdA4wPkwUgdHpyoAl5o/s400/scenefoto+lucie+jansch.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Scenefoto Einstein on the Beach (foto: Lucie Jansch)</td></tr>
</tbody></table>
Gisteravond naast me, op het tweede balkon van het Muziektheater, zat een gezin, althans ik neem aan dat ze zo'n soort eenheid waren. Man, vrouw, twee kinderen van een jaar of twaalf. Als ze niet snel tijdens het kwartiertje koffie dat ik nam, zijn weggelopen, hebben ze de hele voorstelling integraal gezien. Bijna 5 uur Einstein on the Beach. Muisstil en met ieder een toneelkijkertje.<br />
<br />
Het is een veelzeggend detail in een voorstelling die ik niet snel zal vergeten. Nu al het allermooiste dat ik in 2013 denk te gaan zien? Ach, waarom niet. Einstein on the Beach is een werk dat heel lang geleden in Rotterdam en Amsterdam te zien was, niet lang na de wereldpremière in Avignon in 1976. In die tijd kwam ik in de zomer nog al eens in het zuiden van Frankrijk, misschien was ik wel in de buurt toen.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHwdp2G4U-srVw-l3dgzIytOTrWjE8Iwv1zKarvT_cQp_jJBL0UGo8C9I2TsB-Qig7JQVMBhkIeao8VTO0p60j4ETSBvV5IuSons1lwdJ4pwApYhZvOCQg2WtmrHrLfILJ2Y6lizILWIU/s1600/applaus+voor+team+en+cast+EOB.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHwdp2G4U-srVw-l3dgzIytOTrWjE8Iwv1zKarvT_cQp_jJBL0UGo8C9I2TsB-Qig7JQVMBhkIeao8VTO0p60j4ETSBvV5IuSons1lwdJ4pwApYhZvOCQg2WtmrHrLfILJ2Y6lizILWIU/s400/applaus+voor+team+en+cast+EOB.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Cast en team Einstein on the Beach<br />
Foto: ©ois</td></tr>
</tbody></table>
Maar die première heb ik gemist (Pierre Audi was er wel bij, als zestienjarige, vertelde hij bij de persbijeenkomst voorafgaand aan de Amsterdamse première, op 5 januari 2013). Er waren kort daarna nog voorstellingen in Rotterdam en Amsterdam, waar ik me vaag de opwinding over herinner. Het net nieuwe werk ging dat najaar nog twee keer voor een uitverkochte Met in New York voor tweemaal vierduizend mensen, en verdween daarna van het toneel voor lange tijd. Er bleef een dikke ton schuld over en componist Philip Glass werd weer taxichauffeur in New York.<br />
<br />
Het was - op zijn Amerikaans - verplicht voor chauffeurs om hun naam te zeggen als ze een klant oppikten. Een keer, zo vertelde Glass in een interview, boog een dame zich naar hem en zei: weet u dat u dezelfde naam heeft als een hele beroemde componist?<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilIJiUBhG1W6dgoQKwe_P6rAabO3-GggYmaNMSwrw8cCnpevNj0bxYDRBNAvHKhbOo7CSOJAybgE75SPlqrtfSsmgu89byUkbfAJzedEGNOPVlDn582qIcLfmIT6WhxmmdpLCxIhFY9RI/s1600/Persontvangst+met+Philip+Glass.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilIJiUBhG1W6dgoQKwe_P6rAabO3-GggYmaNMSwrw8cCnpevNj0bxYDRBNAvHKhbOo7CSOJAybgE75SPlqrtfSsmgu89byUkbfAJzedEGNOPVlDn582qIcLfmIT6WhxmmdpLCxIhFY9RI/s400/Persontvangst+met+Philip+Glass.jpg" width="300" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Philip Glass<br />
Foto: ©ois</td></tr>
</tbody></table>
'Einstein' is terug op het podium, het gezelschap met dansers, acteurs, zangers en The Philip Glass Ensemble maakt een wereldtour en doet deze dagen Amsterdam aan. Ik was bij de première, en hoewel niet 'in functie' kon ik dankzij een uiterst vriendelijke persmedewerker van De Nederlandse Opera toch bij de persontvangst vooraf zijn. Wat persmensen, de directie van De Nederlandse Opera stonden verzameld in de Koninginnekamer van het Muziektheater. En toen was daar ineens het hele productieteam van Einstein on the Beach: de charismatische Robert Wilson, de stijlvolle Lucinda Childs en de goedmoedige, wat bescheiden Philip Glass, inmiddels 75.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeAGPcTRCAaCJXnWnEtDeP_KD-NiNFwhWwxCCuMDRuJW20lgpFvTJNBcqGZImuu2mK_k7uB18d-EMxf_oRy3HWB1wJSj-QstevjED5NB7FVzAAqC5AN7Z4R6hKXHPWguOKNenTm5wGbTI/s1600/Childs%252C+Glass+en+Wilson.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeAGPcTRCAaCJXnWnEtDeP_KD-NiNFwhWwxCCuMDRuJW20lgpFvTJNBcqGZImuu2mK_k7uB18d-EMxf_oRy3HWB1wJSj-QstevjED5NB7FVzAAqC5AN7Z4R6hKXHPWguOKNenTm5wGbTI/s400/Childs%252C+Glass+en+Wilson.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Lucinda Childs, Philip Glass, Robert Wilson<br />
Foto: ©ois</td></tr>
</tbody></table>
Wilson legde uit hoe belangrijk de veranderingen zijn in deze productie in vergelijking tot de eerste op het gebied van het licht. Bij Wilson is licht essentieel, en met de nieuwe led-technieken zijn meer en andere dingen mogelijk.<br />
<br />
En toen begon de voorstelling, of eigenlijk was hij al begonnen toen ik een minuut of tien voor aanvang de zaal binnenkwam. In de orkestbak zat Jon Gibson al te spelen op een keyboard, en om de zoveel tijd klom een koorlid van achter uit de bak naar boven. <br />
<br />
Zo begonnen vier en een half uur theater. Niet echt opera, want met maar 1 vocaal solostuk (dat Glass er net voor de première inschreef omdat de zangeres klaagde dat ze niet eens een echte aria te zingen kreeg), niet echt een jazzconcert, want de saxofoonsolo was weliswaar hartverscheurend mooi maar niet zo lang. Hij deed denken aan het werk van Albert Ayler, de spirituele 'geest' van de drie-eenheid Coltrane (de vader), Eric Dolphy (de zoon) en Ayler (de heilige geest). Niet echt een popconcert, als leek het soms even Pink Floyd of Deep Purple. Niet echt een dansvoorstelling, daarvoor stonden de dansers te vaak stil. Al is het aandeel van choreografe Lucinda Childs onmiskenbaar groot in deze voorstelling.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixsfwignUUOy3HNepMem1ZD6XiHXDH4hlfSt2mMo4L_WXWdwcq0EnLO2W-SO26tgXVvee2Z50LgRxzK_WWRuDFmi8SDUnLWLHuuYpjyPh0S-m9o6mj4cGzXJtEoo_Y7bVhZkPkNm0eN-Y/s1600/Lucinda+Childs+en+Philip+Glass.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixsfwignUUOy3HNepMem1ZD6XiHXDH4hlfSt2mMo4L_WXWdwcq0EnLO2W-SO26tgXVvee2Z50LgRxzK_WWRuDFmi8SDUnLWLHuuYpjyPh0S-m9o6mj4cGzXJtEoo_Y7bVhZkPkNm0eN-Y/s400/Lucinda+Childs+en+Philip+Glass.jpg" width="310" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De makers van EOB in Amsterdam<br />
Foto: ©ois</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Geen pauze, je kon vrij in en uit lopen. Met een hoekplaats is dat niet handig, maar tijdens de eerste twee uur werd er nauwelijks gelopen. Daarna ontstond er meer beweging en dat gaf wat onrust maar het hoorde wel bij de sfeer van de avond.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhufAb6Rn-vFG37R1irx_pPXZLYmfu2iRDwkPuuX8q6fGSHv8QhgjhM1GOZ9gHFXBS_WhUkhLsuZpmaDMZH3CGJF_Dkm5-eINen8-olrO4BTjMHgjQ245iiO1Eppk2ERLwLv4RSEOK0Mfg/s1600/progboek.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhufAb6Rn-vFG37R1irx_pPXZLYmfu2iRDwkPuuX8q6fGSHv8QhgjhM1GOZ9gHFXBS_WhUkhLsuZpmaDMZH3CGJF_Dkm5-eINen8-olrO4BTjMHgjQ245iiO1Eppk2ERLwLv4RSEOK0Mfg/s400/progboek.jpg" width="335" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Door Philip Glass gesigneerd programmaboek</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Zo af en toe stelde ik me voor hoe het geweest moet zijn in 1976. Hoe de zaal toen vol verbazing en verwarring moet hebben gekeken naar dit Gesamtkunstwerk dat met eindeloos repeterende teksten en muziekthema's een enorme betovering geeft. Of verveling, als je er niks mee hebt.<br />
<br />
Als ik zou proberen het in omvang en impact haast niet onder woorden te brengen werk Einstein on the Beach te typeren, zou het zijn dat het lijkt alsof je in een museum van moderne Amerikaanse kunst bent, en dat de zaal en de werken muziek gaan maken en gaan bewegen. Andy Warhol, Richard Serra, Roy Lichtenstein, zulke kunstenaars.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
Bijna vijf uur later liep ik, nog naar ademhappend, weer buiten op de gracht. Met in het hoofd een fascinerende ervaring. En bedenkend dat dit wellicht het mooiste zou zijn dat ik dit jaar ga zien. En het was pas 5 januari.Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-85107638080455423472012-12-16T16:07:00.000+01:002013-01-06T13:48:49.063+01:00Brodsky Quartet en het Rad van FortuinDe toernee die het Brodsky Quartet in Nederland deed om het veertigjarig bestaan te vieren begon dramatisch met de diefstal van een tas met de partituren van alle veertig werken. Door een vreemd wonder kwam de tas. die door de dieven werd weggegooid, net niet in de sloot terecht maar ernaast. Een politieagent vond hem en zo had het kwartet na korte tijd zijn materiaal weer terug.<br />
Het principe achter de serie concerten die in november/december in Nederland werd gegeven was het Rad van Fortuin. Met vier draaien aan het rad kon het publiek meedoen in het samenstellen van een verrassingsprogramma.<br />
<br />
Zondagochtend in Delft, in theater de Veste, bleek hoe leuk dat idee was en hoe goed de informele sfeer werkte. Primarius Daniel Rowland, de enige Nederlander in het verder Britse gezelschap, legde wat dingen uit, plukte mensen uit het publiek en zo ontstond ter plekke het programma.<br />
Veel romantiek, maar dat was toeval. Webern als opening, het tweede strijkkwartet van Borodin als hoofdelement voor de pauze en Elgars kwartet erna.<br />
<br />
Een mooie en zeer geslaagde poging om de wat brave en statische sfeer van strijkkwartetconcerten te doorbreken. En dat zonder een enkele concessie aan de muziek en de kwaliteit.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo38YatZTVWQwzfTvvXUpe1crZJRYk-VCNCh7NBam2iru0h7G044bKuarJ_oUoJLfG5nCphiEfDx6VAYdAA3sU-ccNuoDu3lizBCG7P8H3YsiTSTzcqnSz8j6-qCbCowt8qgZagwE-0cQ/s1600/2012-12-16+13.34.05.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo38YatZTVWQwzfTvvXUpe1crZJRYk-VCNCh7NBam2iru0h7G044bKuarJ_oUoJLfG5nCphiEfDx6VAYdAA3sU-ccNuoDu3lizBCG7P8H3YsiTSTzcqnSz8j6-qCbCowt8qgZagwE-0cQ/s400/2012-12-16+13.34.05.jpg" width="375" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Wheel of four tunes</td></tr>
</tbody></table>
Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-50865118307638407872012-12-15T15:34:00.000+01:002013-01-06T13:50:06.806+01:00Händel in RotterdamAls Georg Friedrich Händel zou horen hoe de pianiste Daria van den Bercken anno 2012 zijn muziek speelt, zou hij zich omdraaien in zijn graf. Om het geluid van zijn iPod wat harder te zetten.<br />
De moderne vleugel waarop Händels muziek klinkt geeft extra klankkleuren en diepte en die leiden gecombineerd met subtiel pedaalgebruik tot een zeer aangename vertolking. Ik stel me voor dat de oude componist zich af zou vragen: schreef ik dit?<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf7IhbN4154PAljTLGNJW2uU8PQ5o9Xlb5ozzOVqL7828mqHoinqwjW5gAq-BE3RsolyVvuCe5qsGPRofWguf_J4hA4pR7XdN1nYOioZXm4gjA5ZMYLkYw9OA72Sak_NieCn90Z9YKUK8/s1600/daria.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="396" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf7IhbN4154PAljTLGNJW2uU8PQ5o9Xlb5ozzOVqL7828mqHoinqwjW5gAq-BE3RsolyVvuCe5qsGPRofWguf_J4hA4pR7XdN1nYOioZXm4gjA5ZMYLkYw9OA72Sak_NieCn90Z9YKUK8/s400/daria.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De net verschenen cd</td></tr>
</tbody></table>
Daria van den Bercken heeft een eigen team waarmee ze 'Händel at the piano' organiseert en promoot. Met een net nieuwe cd, een coverstory in Klassieke Zaken en de ruimte op TEDx-Amsterdam om een talk te geven lukt die promotie uitstekend. Nog afgezien van een optreden in Pauw & Witteman.<br />
Zaterdagavond zat de Jurriaanse Zaal van de Doelen goed vol, vrijwel even goed bezet als bij een concert van een van haar leermeesters, Menahem Pressler, een jaar of wat geleden.<br />
Het begon met een fantastische Händel, gevolgd door tegentonen van Debussy en een sonate van Beethoven. Allemaal hyper-geconcentreerd gespeeld en allemaal helemaal uit het hoofd.<br />
De weg is innovatief en de muziek is van hoog niveau. <a href="http://www.dariavandenbercken.com/" target="_blank">Daria van den Bercken</a> gaat nog veel van zich laten horen.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE2HNIR4ExUn-NBb9FnU7z1WqbLUH-irgtadkfkAPu-SG5RicNsKq6_g8D_UVGECFNheD6IKdJaZu61aCzoLC5jx4j5FvjbH8GQ8gIxyS3pLL1gfhJ0a77cjCgIPU27hEhmg6lcObcth8/s1600/daria.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE2HNIR4ExUn-NBb9FnU7z1WqbLUH-irgtadkfkAPu-SG5RicNsKq6_g8D_UVGECFNheD6IKdJaZu61aCzoLC5jx4j5FvjbH8GQ8gIxyS3pLL1gfhJ0a77cjCgIPU27hEhmg6lcObcth8/s400/daria.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Applaus in de Doelen</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-84340540894438993312012-12-13T15:20:00.000+01:002012-12-16T15:21:07.313+01:00Antwerpse ZauberflöteDe Vlaamse Opera in Antwerpen (en Gent) heeft regelmatig interessante producties op het programma. Ik kom te weinig in het fraaie oude operahuis aan de Frankrijklei om een goed beeld te hebben van de lijnen die het operahuis uitzet, maar de eerste voorstelling die ik er zag, vorig seizoen, Die Frau ohne Schatten, was zeker de moeite waard.<br />
De december-productie - operahuizen programmeren soms een tikje aangepast aan de tijd van het jaar en met kerst moet het dan bij voorkeur traditioneel - is Die Zauberflöte van Mozart. Net als in Amsterdam, maar die ga ik pas eind van de maand bekijken.<br />
Regisseur David Hermann ging pittig tekeer in het verhaal en maakte wonderlijke, maar niet persé vervelende keuzes bij de modernisering.<br />
Hier staat de <a href="http://www.operamagazine.nl/featured/19955/hermann-maakt-eigenwijze-zauberflote/" target="_blank">recensie van die voorstelling</a>.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDeYdt1cxNQnapO4QTHPDi2xd9cd06w0JIgstpbEMttbYUWaZmqb7RkkpOux1xu-2L3NwBJhqq4yGKISJsj1Oud1MpkTFUt4FI2FZfyb1qcNDtq4we7ZFxsh216avfGvdopBDbviye6MM/s1600/zauberflote_18_mg_1336.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDeYdt1cxNQnapO4QTHPDi2xd9cd06w0JIgstpbEMttbYUWaZmqb7RkkpOux1xu-2L3NwBJhqq4yGKISJsj1Oud1MpkTFUt4FI2FZfyb1qcNDtq4we7ZFxsh216avfGvdopBDbviye6MM/s400/zauberflote_18_mg_1336.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Foto: Vlaamse Opera - Annemie Augustijns</td></tr>
</tbody></table>
<br />Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-88293169303366160762012-11-11T11:17:00.000+01:002012-11-11T11:24:25.892+01:00Ode aan de melancholie<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSuaaufpp7Bt8dSEzDpBf1enhW8zmPnyJxfJHKBAN3cdAaxE-7D7T4hwd9DEYhOTgSn2x1MRM_fX5h-vtuxDS67_l4UFFiN1DcDtchFnbHJTBWChQjNkkE6i_nou8I9x4-JQaAVEG9-sI/s1600/Hyde-Park-London-by-Pisarro+(1).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSuaaufpp7Bt8dSEzDpBf1enhW8zmPnyJxfJHKBAN3cdAaxE-7D7T4hwd9DEYhOTgSn2x1MRM_fX5h-vtuxDS67_l4UFFiN1DcDtchFnbHJTBWChQjNkkE6i_nou8I9x4-JQaAVEG9-sI/s400/Hyde-Park-London-by-Pisarro+(1).jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Camille Pisarro</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<b style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">November</b><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het regent en het is november:</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Weer keert het najaar en belaagt</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het hart, dat droef, maar steeds gewender,</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Zijn heimelijke pijnen draagt.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">En in de kamer, waar gelaten</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het daaglijks leven wordt verricht,</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Schijnt uit de troosteloze straten</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Een ongekleurd namiddaglicht.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De jaren gaan zoals zij gingen,</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Er is allengs geen onderscheid</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Meer tussen dove erinneringen</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">En wat geleefd wordt en verbeid.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Verloren zijn de prille wegen</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Om te ontkomen aan den tijd;</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Altijd november, altijd regen,</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">altijd dit lege hart, altijd.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">J.C. Bloem</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Uit: Het verlangen 1921</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">opgenomen in 'Verzamelde gedichten'</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Copyright © 1965 Athenaeum – Polak & Van Gennep </span><br />
Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-86824159308806404352012-11-09T11:09:00.000+01:002012-11-11T11:10:53.565+01:00Trebs was in Amsterdam<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdNYzkYziw7B3uS1Mwhv_tqbzzJOUqnZ7IXvYd8voIQmv-QAQZTLJdV1Tv5NXJOF1MCoM8-w5mM62APFBecMMlaoEAQRjLLo-zKr4HlRQN_qn0FyfeCkc0Eywsz0vNOdCIeFzEJG6uIik/s1600/Netrebko+met+cast+nov+2012.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdNYzkYziw7B3uS1Mwhv_tqbzzJOUqnZ7IXvYd8voIQmv-QAQZTLJdV1Tv5NXJOF1MCoM8-w5mM62APFBecMMlaoEAQRjLLo-zKr4HlRQN_qn0FyfeCkc0Eywsz0vNOdCIeFzEJG6uIik/s400/Netrebko+met+cast+nov+2012.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Concertgebouw 8 nov 2012<br />foto: <span style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: x-small; line-height: 16px; text-align: left;">(©)ois </span></td></tr>
</tbody></table>
Het was al bijna tien jaar geleden dat ze in Amsterdam was, ze was al vaak te zien via de live-verbinding met de Met in New York maar gisteren stond ze weer zelf in het Concertgebouw: Anna Netrebko, een van de beroemdste vrouwen uit het operavak. Ontdekt door Valery Gergiev tijdens haar zangopleiding in St. Petersburg. Om geld te verdienen was ze schoonmaakster in het Mariinsky-theater in die stad. Dankzij het programma voor jonge zangers van het Mariinsky werd ze de supersopraan die ze nu is.<br />
<br />
Bij supersterren is de neiging groot kritisch te kijken naar wat ze nou echt waard zijn op het podium en met die blik keek ik onlangs ook toen de Pathé een Opera Encore aflevering bracht van Manon. De opera van Massenet ging afgelopen mei in de Metropolitan Opera in New York. Voor de hd-camera's bleek weer eens hoe goed <i>Trebs </i>zingt en met welk gemak ze naar hoge registers schakelt.<br />
<br />
Een ongegeneerde interviewaanvraag - proberen kon altijd - werd afgewezen, wat vanuit het drukke tourschema te verklaren is. De opera Iolanta raast deze weken door Europa met het Sloveens Filharmonisch Orkest en - Koor en solisten, waaronder dus Netrebko.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPB8bbQIapK7BAwMlUsseos9sfAxFUcOlT-9-pOlPVh9PbKZQHOT5LUkrw1nNZ5LB2IHqln6k_V4JtlIKLxVwLGKmeBdTBd7_58qtTVqY6NuQzRbJhbqEKgZ7Tbz1Y3VEGigk2P6p8uk0/s1600/2012-11-08+22.03.19.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPB8bbQIapK7BAwMlUsseos9sfAxFUcOlT-9-pOlPVh9PbKZQHOT5LUkrw1nNZ5LB2IHqln6k_V4JtlIKLxVwLGKmeBdTBd7_58qtTVqY6NuQzRbJhbqEKgZ7Tbz1Y3VEGigk2P6p8uk0/s400/2012-11-08+22.03.19.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Netrebko in Amsterdam<br />foto: <span style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: x-small; line-height: 16px; text-align: left;">(©)ois </span></td></tr>
</tbody></table>
Het was feestelijk in het Concertgebouw, de spanning van een bezoek van een grote vedette was voelbaar en -het allerbelangrijkste- de ster maakte de verwachtingen volledig waar. Prima zangers en zangeressen in de cast, een ongewoon levendige aanpak van het soms wat saaie format van een concertante uitvoering en een stralend middelpunt, La Netrebko.<br />
<br />
Collega Kooiman schreef een ronkende maar zeer terecht <a href="http://www.operamagazine.nl/headline/19470/joelen-voor-prinses-anna/" target="_blank">lovende recensie</a>, ik maakte aan het eind wat foto's, het was een mooie avond.Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-77709189236583376192012-10-23T21:59:00.002+02:002012-10-23T21:59:36.117+02:00Nieuwe opera van WagemansZijn vorige zag ik tweemaal in het Muziektheater. Te leuk om maar een keer mee te maken. 'Legende' was een opera gebaseerd op het verhaal van Prikkebeen, met wat andere elementen erbij verwerkt.<br />
De nieuwe Peter-Jan Wagemans ging afgelopen vrijdag in wereldpremière in het Amsterdamse Concertgebouw. Altijd wat saaier, concertant. En met dat flauwe licht dat muziekzalen op de solisten menen te moeten zetten bij klassieke muziek.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyfI7U05aShyLJpa2yxeZugKSLUVlsPOojYQmBRhVRCqJs3nzOvPtBC7R8KrfEskWvhgcr-Z-chNR_gRh3Wfof6Ow024OxcSHvS_1p27kuwusdFj__ZDpGtUQAAO025q5cb2OcxZNv6mc/s1600/wagemans.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyfI7U05aShyLJpa2yxeZugKSLUVlsPOojYQmBRhVRCqJs3nzOvPtBC7R8KrfEskWvhgcr-Z-chNR_gRh3Wfof6Ow024OxcSHvS_1p27kuwusdFj__ZDpGtUQAAO025q5cb2OcxZNv6mc/s400/wagemans.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Toch was 'Andreas Weent' een zeer genietbaar werk, waarin de zware thematieken van de RAF, in Duitsland goed voor veel discussie en veel opwinding, samen met het verhaal van de aanslagen in de metro van Tokio.<br />
Een werk waar veel over te zeggen was maar dat een mooie vuurdoop kreeg in de bekendste concertzaal van Nederland.<br />
De recensie staat op <a href="http://www.operamagazine.nl/featured/19193/andreas-weent-speels-spektakel/" target="_blank">Place de l'Opera</a>.Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-52572778857878503352012-10-20T21:50:00.000+02:002012-10-23T21:51:17.569+02:00Nieuwe koers voor Reisopera<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi46BSxQNf-MPeYp27p-hZ4rwaIMUhqyTQkdc7A5p8fdjQh_u8uBTt1j_J5xgOJLzUVvSlDvmWkmv70b8unbX0e0jsQSQev6dhssvNdCrWTSnOruGJTX2YP0E2nXY0oBKpujZs1TEKWC2o/s1600/logo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi46BSxQNf-MPeYp27p-hZ4rwaIMUhqyTQkdc7A5p8fdjQh_u8uBTt1j_J5xgOJLzUVvSlDvmWkmv70b8unbX0e0jsQSQev6dhssvNdCrWTSnOruGJTX2YP0E2nXY0oBKpujZs1TEKWC2o/s400/logo.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Een dik jaar geleden was de Mars der Beschaving, een groot protest van vooral kunstenaars en helaas wat weinig kunst-consumenten, in Rotterdam en Den Haag. Er was een grote delegatie van medewerkers van de Nationale Reisopera, herkenbaar aan hun zwarte t-shirts. Ze waren strijdbaar, maar het is ze uiteindelijk niet gelukt, de krimp van de Reisopera konden ze niet tegenhouden.<br />
Vanaf januari gaat de Reisopera verder als kleine kern, onder leiding van de opvolger van intendant Guus Mostart, die na ruim 12 jaar met pensioen gaat. Nicolas Mansfield, begonnen als dirigent van het eigen koor van de Nationale Reisopera, wordt per 1 januari 2013 algemeen directeur.<br />
We spraken hem, op de dag dat de laatste voorstelling van Gotterdammerung werd gegeven, in de foyer van het Wilminktheater in Enschede. De Ring cyclus kwam tot een einde, maar we spraken vooral over een nieuw begin. Mostart had ons, in het afscheidsinterview dat we met hem hadden, heel sjiek niet veel verteld over de toekomst, die liet hij voor zijn opvolger.<br />
We waren onder de indruk van de ambitie en de toekomstgerichtheid in de plannen van Mansfield. Hier staat het<a href="http://www.operamagazine.nl/featured/19176/podcast-nicolas-mansfield-reisopera/" target="_blank"> interview dat we met hem hadden</a>.<br />
<br />Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-75106529280535098082012-10-19T16:30:00.000+02:002012-10-19T16:30:14.490+02:00Emanuel Ax MasterclassHet was een mooie ochtend in de Jurriaanse Zaal van de Doelen. Pianist Emanuel Ax deed wat gelukkig veel musici geregeld doen: lesgeven aan jong talent. De ochtend na zijn concert in de Doelen was Ax weer helemaal helder in het begeleiden van de drie talenten, allemaal student aan Codarts. Een Turkse die de eerste Ballade van Chopin speelde, een Roemeense die, begeleid door een tweede piano, het Concert in g van Ravel speelde en een Spanjaard die een Scherzo van Chopin als oefenmateriaal inbracht.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD2FgzxmdCN1DIrb15TWk4Q3LT1PFqqmB1aHzJEVQVVOz1QQLwLKlMkjvGFEtwh0YJSCibfYwwdje7ecJTwU4HytD3XwGjMvxpIdrk3gwimW9g-S55vWFuBmd9rp0bnRDBvkuJLSqKDxw/s1600/2012-10-19+12.03.53.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD2FgzxmdCN1DIrb15TWk4Q3LT1PFqqmB1aHzJEVQVVOz1QQLwLKlMkjvGFEtwh0YJSCibfYwwdje7ecJTwU4HytD3XwGjMvxpIdrk3gwimW9g-S55vWFuBmd9rp0bnRDBvkuJLSqKDxw/s400/2012-10-19+12.03.53.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">foto: <span style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px; text-align: left;"> ©ois</span></td></tr>
</tbody></table>
Maestro Ax was beminnelijk maar ook kritisch op zijn leerlingen. Kijk wat er staat, lees de aanwijzingen en realiseer je wat de componist met een aanwijzing als 'sotto voce' bedoelt. Hij demonstreerde zelf even aan de hand van Chopin hoe je de muziek kunt analyseren. Waar stelt de componist in de muziek een vraag, en waar geeft hij het antwoord?<br />
Veel mensen in de zaal, velen gewapend met de partituren, zo heeft zo'n Masterclass voor veel meer mensen effect.<br />
Jammer dat er wel een geluidstechnicus 2 uur lang niks zat te doen en er toch niemand op het idee was gekomen om de docent een zendertje te geven. In een van de beroemdste concertgebouwen van het land viel er daardoor veel tekst van de maestro weg. Doodjammer.<br />
<br />Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-18812559136693721692012-09-30T00:07:00.001+02:002012-09-30T00:07:44.757+02:00Lavinia: Fantasy & RealitySoms gaan de dingen anders dan je denkt. Ik zou op vrijdagavond in de Doelen zijn, bij een concert door het Rpho met dirigent Yannick in een programma met Gershwin en Rachmaninov. Maar er kwam een uitnodiging doorheen voor een huisconcert in de Coolhaven, op 12 hoog, met ruim uitzicht over de skyline van de Rotterdamse haven, Delft en zelfs Den Haag.<br />
Lavinia Meijer brengt komende week haar nieuwe cd uit, gewijd aan muziek van Philip Glass. Daarna gaat ze op tournee door Nederland met het programma 'Fantasy & Reality', waarvoor het concert van vanavond een try out was.<br />
Interessant en niet iets wat zich dagelijks voordoet, de kans om zo dicht op de muziek te zitten en de inmiddels bekende harpiste bijna te kunnen aanraken.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzYcbbCqerzu4L1L1MTkleIayKs_qkfHJAVzsPLJWkD9e4oMVM-KkdAi4JFR8tGT1HEb4e6GgfNFJcGCfKuuWGnD7ZHOyZunL8PCfwR0cZnxLDqtzfSgwWmTz87cy6uQP2hZRMLG7ZwiI/s1600/Lavinia+Meijer+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzYcbbCqerzu4L1L1MTkleIayKs_qkfHJAVzsPLJWkD9e4oMVM-KkdAi4JFR8tGT1HEb4e6GgfNFJcGCfKuuWGnD7ZHOyZunL8PCfwR0cZnxLDqtzfSgwWmTz87cy6uQP2hZRMLG7ZwiI/s400/Lavinia+Meijer+2.jpg" width="350" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Huiskamerconcert Lavinia Meijer<br />foto: ©ois</td></tr>
</tbody></table>
Dat deed ik niet. Maar het omgekeerde gebeurde wel. Met haar spel, concentratie en gedreven speelsheid in het zoeken van muzikaal avontuur. Slagwerk en belletjes in het eerste stuk, met daarna een golvende Moldau van Smetana, een werk dat ik onlangs in de Doelen hoorde door een groot orkest. De versie van Lavinia Meijer was minstens zo poëtisch als die van die tientallen musici.<br />
<br />
Grensverleggend en heel indringend was het stuk dat binnenkort in een echte première gaat, een werk dat componist Boudewijn Tarenskeen speciaal voor de harpiste schreef. Het heet 'Song' en het is gebaseerd op het verhaal van Iphigénie. De muziek en teksten, en de grenzeloze bereidheid van de harpiste om met alle middelen het verhaal tot leven te brengen waren heel indrukwekkend. Ik heb zelden iemand zo 'theatraal' op alleen een solo-instrument een verhaal zien en horen vertellen.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFJXrWLTLW1gWZ_S7aQkgyFt9jDXQ75PAnNzD-KJnTM5n4tsDGEk-KfZ1Xn-p0uxWXG8NWa7B_d2rRAXTLGDbeTKn2uzYk5vV5to472wALdY_olI0XMWtPsTmPDew9zh0-26VVazyvY2U/s1600/Lavinia+Meijer.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFJXrWLTLW1gWZ_S7aQkgyFt9jDXQ75PAnNzD-KJnTM5n4tsDGEk-KfZ1Xn-p0uxWXG8NWa7B_d2rRAXTLGDbeTKn2uzYk5vV5to472wALdY_olI0XMWtPsTmPDew9zh0-26VVazyvY2U/s400/Lavinia+Meijer.jpg" width="300" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Binnenkort op tournee<br />foto: ©ois</td></tr>
</tbody></table>
Ze gaat door Nederland en voor wie mooie harpmuziek wil horen en voor wie avontuur en vernieuwing wil zijn die <a href="http://www.laviniameijer.com/concerten/" target="_blank">concerten niet te missen</a>.Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-78017906269924619032012-09-29T23:44:00.000+02:002012-09-29T23:44:37.043+02:00Een podcast met een baritonHet begon met een presentatie van een project op het Haags Montessori Lyceum. Leerlingen maakten een voorstelling over de opera Don Giovanni, prinses Maxima zou aanwezig zijn en ik ging erheen om verslag te doen van de middag waarop het project van de leerlingen werd afgerond.<br />
De voorstelling was vooral leuk omdat er naast wat professionals veel leerlingen actief waren in spelen en zingen.<br />
De opera waar het om ging, Don Giovanni van Mozart, zou na de zomer eerst in Buenos Aires worden uitgevoerd en later naar Nederland komen. Het Haagse Opera2day had het plan bedacht na goede ervaringen met een vorige productie, Cosí fan tutte, die alleen in Argentinië was gespeeld.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1Tiyk0OzvvkrH0b9-jwg6g6JMkq052dk8sJSdfQiRXFVLSXP24ezNNnP1Q7M6s-Hwtj8H5qElXGZajEsMHkB6Sc1T3k65ZBq4RHvhcIpAeFLI198JuRiYJYOe8wX6RzMvvLDwj_XXFts/s1600/school.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1Tiyk0OzvvkrH0b9-jwg6g6JMkq052dk8sJSdfQiRXFVLSXP24ezNNnP1Q7M6s-Hwtj8H5qElXGZajEsMHkB6Sc1T3k65ZBq4RHvhcIpAeFLI198JuRiYJYOe8wX6RzMvvLDwj_XXFts/s400/school.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Schoolvoorstelling Don Giovanni met de hoofdrol op video<br />foto: ©ois</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Niet live aanwezig, want aan het werk in Wenen, was de geplande hoofdrol voor de opera in twee landen, bariton Martijn Cornet. Ik had hem al eens gezien als walvisvaarder in 'Legende' van Wagemans bij De Nederlandse Opera en hij was de bekende blonde Haagse politicus in een DWDD mini-opera, waarvoor toen het libretto geschreven was door Adriaan van Dis. In de Rotterdamse Doelen was een versie van Don Giovanni door het Combattimento Consort de voorstelling waarmee het gebouw werd heropend na een grote verbouwing. Cornet speelde daarin Masetto, de verloofde van Zerlina.<br />
<br />
Met hulp van zijn managementbureau en wat emails ontstond de eerste afspraak, op een zonnige middag op het terras van de Hermitage in Amsterdam. Een mooi gesprek over de droomrol en over de Bärenreiter-editie van Don Giovanni, van een opdracht voorzien door Simon Keenlyside. Over het werken met Reinbert de Leeuw en over zijn bijdrage aan de mini-opera, waarvoor hij 's ochtends om vijf uur de buren moest storen met inzingen en repeteren.<br />
<br />
Eind september -de opera was inmiddels in première gegaan in Buenos Aires- waren de uitvoeringen in Den Haag, in de Koninklijke Schouwburg. Op Den Haag Centraal maakte ik wat opnamen, sprak met Opera2day-leider Serge van Veggel en kreeg alle medewerking om voor en achter de schermen te kijken en mensen te spreken.<br />
<br />
En zo werd het een podcast over de droomrol van een bariton met veel talent en met een buitengewoon sympathieke bereidheid om me mee te laten kijken in zijn werk.<br />
Het resultaat staat op <a href="http://www.operamagazine.nl/binnenkort/18798/podcast-martijn-cornets-eerste-don/" target="_blank">Place de l'Opera.</a><br />
<br />
<br />Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-60472638329132522492012-08-22T14:35:00.000+02:002012-09-29T14:36:09.649+02:00Puccini voor een breed publiek<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH7EHqs5dS9jy7xfPQnkqaLkSvGs4FAltZmovESpAXIRy-WqS8xdvkYrtUB_CJCm3mTm4ybBvKgZ2pGDxR-eYGVSyKPfD0ggLKcw6B398CtrLkdLIyOcSAH2EaISk0COyWOfJngQBM4X0/s1600/17+M-Lab.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH7EHqs5dS9jy7xfPQnkqaLkSvGs4FAltZmovESpAXIRy-WqS8xdvkYrtUB_CJCm3mTm4ybBvKgZ2pGDxR-eYGVSyKPfD0ggLKcw6B398CtrLkdLIyOcSAH2EaISk0COyWOfJngQBM4X0/s400/17+M-Lab.jpg" width="335" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Foto: Stadsdeel Amsterdam-Noord</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Het aardige van festivals is dat ze je soms op andere plekken brengen dan je gewend bent, ver van de traditionele concertzalen en schouwburgen. 'Puccini Passionel', op de slotavond van het Amsterdamse Grachtenfestival werd opgevoerd in het theater van M-Lab.<br />
Er viel wel wat te knorren op de productie maar met het overduidelijke enthousiasme van jonge musici en theatermakers en de keuzes voor het repertoire werd het toch een leuke avond.<br />
Het verslag staat op <a href="http://www.operamagazine.nl/recensies/operarecensie/18233/puccini-passionel-biedt-toegankelijke-opera/" target="_blank">Place de l'Opera</a>Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-40645753406090867952012-08-19T14:22:00.000+02:002012-09-29T14:23:19.397+02:00Mooie middag aan de grachtHet Amsterdams Grachtenfestival is de laatste jaren gegroeid en biedt tegenwoordig een enorm aanbod van concerten en optredens op allerlei locaties in Amsterdam, binnen en buiten de grachten.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRYHzPLyAFbs1wR6OfZ16-feGQk8aotqx77sIr4OkSHkyZYpjveuPH24axhjuxiFBEETpdEw8Nr-3hnn-yHyo-zNHPKG0yK9NYTq3i9JeHrBCgqAEFzEwoxYtAaAskT-CL02_-enGtV1I/s1600/KarinStrobos-KekeKeukelaar.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRYHzPLyAFbs1wR6OfZ16-feGQk8aotqx77sIr4OkSHkyZYpjveuPH24axhjuxiFBEETpdEw8Nr-3hnn-yHyo-zNHPKG0yK9NYTq3i9JeHrBCgqAEFzEwoxYtAaAskT-CL02_-enGtV1I/s400/KarinStrobos-KekeKeukelaar.jpg" width="366" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Karin Strobos <br />foto: Keke Keukelaar<br /></td></tr>
</tbody></table>
Een van de programmaonderdelen waar ik heel graag heenging was het optreden van Karin Strobos, die begeleid door Else Sterk een recital gaf in het Compagnietheater. Strobos is het stadium van het veelbelovende jonge talent nu wel voorbij, ze was de laatste jaren de getalenteerde mezzo in een aantal producties van Opera Zuid en een ‘invalster’ bij De Nederlandse Opera met een onbetwist hoge gunfactor in Der Rosenkavalier. Volgend jaar gaat ze naar Essen voor een vast engagement bij de opera daar.<br />
<br />
Het was buiten warm, de gracht lag er mooi bij en de terassen zaten vol. Maar ik had het binnen zeer naar mijn zin bij de veelzijdigheid van Karin Strobos. <a href="http://www.operamagazine.nl/recensies/18219/strobos-wonder-van-veelzijdigheid/" target="_blank">Hier staat het verslag</a> van die middag van vrijdag 17 augustus.<br />
Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-56020315206741449702012-08-08T14:10:00.000+02:002012-09-29T14:12:08.674+02:00Delft Chamber Music en meerHet Delft Chamber Music Festival valt, begin augustus, middenin de vakantie, en dat zal wel de reden zijn dat ik er nog nooit was geweest. De locatie, de sfeer en de kwaliteit van muziek en organisatie waren een aangename verrassing.<br />
Op de overdekt binnenplaats van museum het Prinsenhof werd van 3 tot 11 augustus heel veel muziek gemaakt. Bijzonder was het concert op de eerste festivalavond. Instrumentaal, onder andere door festivaldirecteur Liza Ferschtman en cellist Sebastian Klinger en vocaal, door Robert Holl met begeleider Rudolf Jansen.<br />
De in Rotterdam geboren Robert Holl werd in januari van dit jaar ziek en moest stoppen met de voorbereiding van zijn rol als Prins Joeri in de De legende van de onzichtbare stad Kitjesj bij De Nederlandse Opera. In Delft was hij voor het eerst weer te horen.<br />
Het verslag van die avond staat <a href="http://www.operamagazine.nl/recensies/18009/delft-chamber-music-festival-op-weg/" target="_blank">hier op Place de l'Opera</a>.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOZOFn0Bj7fsuqdrvOOhKULZoQCWmEzSPDAY3ZeeyGY2gDxEt3il_sDyeK0VXuBgYoiRdqnLoRZyyxu6S1gHFvGMtR76fmdhXYQLX4zayXUgk-bnAqR9r7E0-l0tZlh36BKaTajXRVUZM/s1600/delft+judith+en+rudolf.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOZOFn0Bj7fsuqdrvOOhKULZoQCWmEzSPDAY3ZeeyGY2gDxEt3il_sDyeK0VXuBgYoiRdqnLoRZyyxu6S1gHFvGMtR76fmdhXYQLX4zayXUgk-bnAqR9r7E0-l0tZlh36BKaTajXRVUZM/s400/delft+judith+en+rudolf.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Judith van Wanroij en Rudolf Jansen <br />
foto<span style="background-color: #eeffdd; font-size: small; text-align: start;">: ©ois</span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
In Delft startten ook de gesprekken rond optredens van sopraan Judith van Wanroij. In Delft deed ze Ravel, de drie liederen van de cyclus Sheherazade en enkele weken later in Amsterdam een optreden met het Trio Peter Beets. Het waren leuke gesprekken met een enthousiaste professional die met haar jazz-avontuur prachtige muziek liet ontstaan.<br />
De podcast van het item met Judith van Wanroij is via iTunes te downloaden of <a href="http://www.operamagazine.nl/featured/18259/podcast-de-zomer-van-judith-van-wanroij/" target="_blank">hier te beluisteren op Place de l'Opera</a>.<br />
<br />Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-6910035823784412842012-07-25T14:15:00.000+02:002012-09-15T14:16:07.049+02:00Geen jazz in het ConcertgebouwZo kort na het North Sea Jazzfestival zat de jazz nog in mijn hoofd. Het optreden in de Robeco-serie in het Concertgebouw, midden in een totaal verregende week, was mooi, maar braaf. Sopraan Johannette Zomer en het herenkoor The Gents brachten repertoire van George Gershwin. Het was muziek op niveau, maar de jazzpolitie hoefde niet in te grijpen. Klassieke musici die jazzy gaan doen, het is wel vaker een riskante beweging. De uitvoerenden in het Concertgebouw kozen overigens vooral voor een klassieke aanpak. Ik had moeite met die keuze, omdat de verjazzte muziek van Gershwin vaak zoveel spannender is.<br />
Aan het eind van de avond werd de nieuwe cd van deze combinatie gepresenteerd.<br />
De recensie van het fraaie maar brave concert staat op<a href="http://www.operamagazine.nl/featured/17785/zomer-in-het-concertgebouw/" target="_blank"> Place de l'Opera</a>.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1R2UekVMNNH8VePEKgf1hQ-fM17UzXLHbhdd4lvWFpPfahG1rxH4zo5kLJrwy1emyrp6SXfmvSsdlW8ITbDIx0dSOuddk0JdxD-uCLh1kV-LO_WcCRprwYon4jwJPMhmsSUJWFD_e4Vo/s1600/gershwin_the_gents.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="396" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1R2UekVMNNH8VePEKgf1hQ-fM17UzXLHbhdd4lvWFpPfahG1rxH4zo5kLJrwy1emyrp6SXfmvSsdlW8ITbDIx0dSOuddk0JdxD-uCLh1kV-LO_WcCRprwYon4jwJPMhmsSUJWFD_e4Vo/s400/gershwin_the_gents.jpg" width="400" /></a></div>
<br />Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-90907051514785336342012-07-11T13:58:00.000+02:002012-09-16T13:14:58.606+02:00Het 37e North Sea Jazz Festival - dag 3Hoe verleidelijk het ook is om drie dagen North Sea Jazz te doen, het is wat veel. Het lot van de bezoeker is nou eenmaal dat het aanbod vele malen groter is dan je aankan.<br />
Dag twee sloeg ik over, met een paar hele grote namen in de programmering als Rufus Wainwright en Betty Wright. Het optreden van die laatste was wel erg speciaal, zo bleek uit de tv-uitzending van de NTR.<br />
<br />
<b style="color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px;">Zondag 8 juli 2012, dag 3: van Schubert tot Rumer</b><br />
<br />
De allerleerste act van dag 3 was de big band van Artez, de kunstopleiding in Arnhem. Een -jawel- jazzversie, geinspireerd op de cyclus Winterreise van Schubert. Net wat teveel pretentie, vond ik, mijn geduld was snel op bij de sympathieke studenten dus ik wandelde naar de Amazon, voor het plus-concert van alweer een legende. Het cliché van de jazz-legende slijt wat met al die grote namen, maar Tony Bennet is wel de verpersoonlijking van de generatie crooners als Sinatra, Crosby en Dean Martin. Bennet (1926) maakt deze zomer een intensieve tournee door Europa.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRBzkYyyOgHy_NnIlp76od8lkWmmQU-ys4RcAY4HyVDtJxzyBfvC-zf-JrMwP6go_7L6usnvvbdGG5QnKHiaM6exIVZEeylbZGDzODZq9SGhzUAVHN3hql_R7wy3mh7L3rAaP3jEc6htE/s1600/2012-07-08+16.24.34.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRBzkYyyOgHy_NnIlp76od8lkWmmQU-ys4RcAY4HyVDtJxzyBfvC-zf-JrMwP6go_7L6usnvvbdGG5QnKHiaM6exIVZEeylbZGDzODZq9SGhzUAVHN3hql_R7wy3mh7L3rAaP3jEc6htE/s400/2012-07-08+16.24.34.jpg" width="348" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Tony Bennet op North Sea Jazz</td></tr>
</tbody></table>
Het concert werd geopend door dochter Antonia, die enigzins onverwacht het podium betrad. Geen zangeres die veel indruk maakte. Dat deed vader Tony wel, die na twee nummers de microfoon overnam. Hij swingde, zong, deed een dansje en bracht een heel aangenaam programma van oud en nieuw repertoire.<br />
<br />
De weg naar de Hudson-zaal was kort en dat gaf de mogelijkheid het begin van het concert van het Brad Mehldau Trio mee te maken. Bijzonder dat de niet geringe hoeveelheid stoelen in de zaal en op de tribune stampend vol zaten met liefhebbers van de complexe pianomuziek van de in Amsterdam wonende pianist.<br />
Door mijn eigen dommigheid zat ik flink wat tijd in de Maaszaal, op tijd voor Amos Lee. Ik had me verheugd op de leuke liedjes van de singer-songwriter die vaak uit mijn iPod schallen.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifve7iSOxCjoWCHU86SsqfVSvy0RLkudeBqKNDbKhnoYnpHhfqDW2v2SQjEHFz7aVTM6EziZqSkTP9YuCVFGNWPL_xOqlMg9BqNZsmbkmy8VAWGwta6oo540laSTbqxLPbG-nIO0nmCbQ/s1600/2012-07-08+18.36.05.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="306" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifve7iSOxCjoWCHU86SsqfVSvy0RLkudeBqKNDbKhnoYnpHhfqDW2v2SQjEHFz7aVTM6EziZqSkTP9YuCVFGNWPL_xOqlMg9BqNZsmbkmy8VAWGwta6oo540laSTbqxLPbG-nIO0nmCbQ/s400/2012-07-08+18.36.05.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Amos Lee in de Maaszaal</td></tr>
</tbody></table>
Pas na een half uur begon ik me te realiseren dat ik niet bij Amos Lee had moeten zijn, maar dat die echt leuke liedjes van Jason Mraz zijn. En die was niet op North Sea Jazz. Een 'senior-moment' heet zoiets tegenwoordig.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVzzghGGJBpkFfygdKfjipwgNuRcXdV76B1ydweXCukTtLsqGDIymqdFNhywbaJjXuyTwPnLgdMhuOEe6w2VlqayDjziVd2fE6gUYN5brSAXThw7_AoMIaBA6m2RmvjqMA_Xe-BCuMRl8/s1600/2012-07-08+19.35.45-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVzzghGGJBpkFfygdKfjipwgNuRcXdV76B1ydweXCukTtLsqGDIymqdFNhywbaJjXuyTwPnLgdMhuOEe6w2VlqayDjziVd2fE6gUYN5brSAXThw7_AoMIaBA6m2RmvjqMA_Xe-BCuMRl8/s400/2012-07-08+19.35.45-1.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Janelle Monae in de Nile</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Het optreden van nieuwe jonge ster Janelle Monae in de Nile maakte alles goed. Ik stond behoorlijk vooraan bij de show, die met veel energie en veel takke-herrie de zaal in werd geslingerd. Het was niet zo heel veel anders dan vorig jaar, toen ik na 3 minuten al besloot dat ik fan was van miss Monae. Er kwam dit jaar geen nieuwe plaat van haar uit, maar live is ze zo leuk en zo dynamisch.<br />
In deze korte video een fragment van de Monae-hit 'I am alive'<br />
<object height="360" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/mKXSugL4HPg?version=3&hl=nl_NL"></param>
<param name="allowFullScreen" value="true"></param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"></param>
<embed src="http://www.youtube.com/v/mKXSugL4HPg?version=3&hl=nl_NL" type="application/x-shockwave-flash" width="480" height="360" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object><br />
<br />
In alles was de overgang naar het volgende optreden mega. Van de gigantische Nile naar een kleine zaal die duidelijk op andere dagen voor congressen gebruikt wordt, de Madeira. <br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3EokCoVhX-nt6QtiFl-7Ozmx38b5KgCO1ZQi9wsENxinIYthNE8eruBKFwyO-P8rEhfk96hECSdlLxzrQe8w7sg9Ez2Nl6Z3CCKgHssjzPx1srhe1iWRntHBIfxPtRbSpYXi9EkraNgo/s1600/2012-07-08+21.52.24.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="331" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3EokCoVhX-nt6QtiFl-7Ozmx38b5KgCO1ZQi9wsENxinIYthNE8eruBKFwyO-P8rEhfk96hECSdlLxzrQe8w7sg9Ez2Nl6Z3CCKgHssjzPx1srhe1iWRntHBIfxPtRbSpYXi9EkraNgo/s400/2012-07-08+21.52.24.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Benny Golson</td></tr>
</tbody></table>
Op het podium een Nederlands trio met Rob van Bavel (piano), Joris Teepe (bas) en John Engels (drums). Ervoor Benny Golson, niet veel minder dan een jazzlegende. Hij speelde met Art Blakey in de Jazzmessengers in de formatie die Moanin' en Blues March op de plaat zette. Moanin' zit nog ergens in mijn collectie op een Blue Note-singletje.<br />
<br />
Golson is een eindje in de tachtig, en heeft veel gemaakt. Daar mag hij graag over vertellen. Veel vertellen. Heel veel. Ik denk dat het zijn manier is om de energie van het spelen wat te verdelen. Niet alle verhalen over zijn ervaringen in de jazz waren even spannend. Maar de dag dat hij in New York stond en daar, repeterend met andere musici, het bericht kreeg dat trompettist Clifford Brown was verongelukt, nog maar 25 jaar oud, dat is wel een bijzonder verhaal. De ode, 'I remember Clifford', die Golson later schreef is een klassieker geworden in het jazz-repertoire. Er zijn veel instrumentale versies, maar ook de vocale was een succes, er zijn onder andere uitvoeringen van Carmen, Sarah en Dinah.<br />
<br />
<object height="360" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/hAKz0XXo5ko?version=3&hl=nl_NL&rel=0"></param>
<param name="allowFullScreen" value="true"></param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"></param>
<embed src="http://www.youtube.com/v/hAKz0XXo5ko?version=3&hl=nl_NL&rel=0" type="application/x-shockwave-flash" width="480" height="360" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object><br />
Dit is een oudere opname, uit 2005, met Golson en pianist Cedar Walton<br />
<br />
En toen was er aan het einde van de avond weer zo'n keuze. Ga ik naar Archie Shepp, die in de jaren '60 en '70 zo toonaangevend was met onder andere een beroemde lp, Blasé, op het exclusieve BYG-Aktuell-label. Maceo Parker, dat kon ook. Wel lekker maar na deze lange muziekdag wat té.<br />
<br />
Rumer, de Britse zangeres die zoveel gemak en last heeft van het feit dat haar stem erg lijkt op die van Karen Carpenter. Ze sloot de avond af in de Amazon. Beetje verlegen, en ze had merkbaar last van de mensen in de zaal die wegliepen of binnenkwamen. Op festivals is er veel geloop, dat zegt nooit zoveel over de kwaliteit van het optreden. Daar moet je als artiest tegenkunnen. Rumer moet dat nog leren, ze is vrij jong.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqqVj31ANnt8-mq_SJ3Apbvgigke__-nIntriS5WU6qrE9vQIAwKYyINQm5Ya_x_j1VTImZnz6N2PCpNWR93OGdc_n9xJFMf2KwplXAZsc8OIq0Cgtc3lkZb3JVIp599rH3bIOdNuiR3U/s1600/2012-07-08+23.26.10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqqVj31ANnt8-mq_SJ3Apbvgigke__-nIntriS5WU6qrE9vQIAwKYyINQm5Ya_x_j1VTImZnz6N2PCpNWR93OGdc_n9xJFMf2KwplXAZsc8OIq0Cgtc3lkZb3JVIp599rH3bIOdNuiR3U/s400/2012-07-08+23.26.10.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Rumer in de Amazon</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Ik vind haar muziek, beetje ijl en heeeel easy, heel aangenaam om te horen. Ze zong mooie liedjes van haar eerste cd, waaronder 'Slow' en 'Aretha', haar ode aan de Amerikaanse soulzangeres.<br />
<br />
Een hoofd vol muziek, een kop vol indrukken en hier en daar een bonkje in de hersens van de vele muziek. Het was weer een mooi festival.<br />
<br />Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-71887377190124358422012-07-08T13:11:00.002+02:002012-07-09T20:35:17.716+02:00Het 37e North Sea Jazz Festival - dag 1Het was er weer tijd voor. Het vorige North Sea Jazz festival was al weer een jaar geleden en ik had zin in de lawaaiige hectiek van de ongeveer 1000 musici die de festival-programmering vullen in een niet te overzien aantal zalen en concerten. Er veranderen ieder jaar details in de organisatie, meestal zijn dat verbeteringen in de routing enzo en soms is er afscheid genomen van een element (de programma-lanyards zijn dit jaar afgeschaft) maar veel is heel erg hetzelfde.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6sqBEBFiDQ2GcfTgykYR4FP57UOn91AKZUBIT_iJM3QT7itopAsEEeU3oP4n41fkTssl2QaWOoCvekaL1s7sr_RApHcClxg5-czXSnu9xKHyRhiDE754G_dhh5hyphenhyphent-KzTKrTEWE0tZzI/s1600/440x_north-sea-jazz-logo_content.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6sqBEBFiDQ2GcfTgykYR4FP57UOn91AKZUBIT_iJM3QT7itopAsEEeU3oP4n41fkTssl2QaWOoCvekaL1s7sr_RApHcClxg5-czXSnu9xKHyRhiDE754G_dhh5hyphenhyphent-KzTKrTEWE0tZzI/s320/440x_north-sea-jazz-logo_content.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Alweer het zevende jaar in Rotterdam, dat lijkt iedereen prima te bevallen. Fietsafstand voor zoveel moois, dat is de luxe van wonen in 010.<br />
<span style="background-color: white;">Als je even op een strategische plek gaat staan, tijdens het festival, en je kijkt wie er aan je voorbijtrekken, dan wordt duidelijk hoe enorm gemengd het publiek van dit festival is, met alle leeftijden en kledingstijlen. Hoewel een dagkaart niet echt goedkoop is - en je om die kaart te mogen kopen nog eens 10 % toeslag betaalt als 'reserveringskosten'- trekt het festival een breed publiek. Er zal ook dit jaar wel weer discussie komen over de mix tussen jazz en andere muzieksoorten, maar die is er elk jaar.</span><br />
<br />
<b>Vrijdag 6 juli 2012, dag 1: Legendes en jong grut</b><br />
De dag begon al meteen mooi. Bram Stadhouders, een originele musicus, kreeg een compositieopdracht van het <span style="background-color: white;">MCN en maakte een werk voor gitaar, toetsen en drums, en voor acht leden van het Nederlands Kamerkoor. </span><span style="background-color: white;">Spannend om volkomen onbekende muziek te gaan horen, waarvan je een vage verwachting hebt maar waarbij de combinatie verrassend zou worden. Stadhouders schreef ijle koorklanken, die met zichtbaar plezier werden gezongen door de leden van het Nederlands Kamerkoor.</span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4MuFRWhawRDW6IbbEtmAW_I5cgoLMMB90ihK7Ft_EmqeMfTxPSZKsMUsFmEVr1S983nOn4QSRS96UjAS8t8tcEvm7AJ7KTmwX3hqphNDS3Ir6NjRwiup4HdKm5u5L2JyECf5OL9IQxAU/s1600/NSJ+12+Bram+Stadhouders.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4MuFRWhawRDW6IbbEtmAW_I5cgoLMMB90ihK7Ft_EmqeMfTxPSZKsMUsFmEVr1S983nOn4QSRS96UjAS8t8tcEvm7AJ7KTmwX3hqphNDS3Ir6NjRwiup4HdKm5u5L2JyECf5OL9IQxAU/s400/NSJ+12+Bram+Stadhouders.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Bram Stadhouders en het Nederlands Kamerkoor<br />
©ois</td></tr>
</tbody></table>
<span style="background-color: white;">Twee werelden kwamen samen op het podium van de Madeira-zaal en dat gaf een mooi resultaat. Het Kamerkoor is de wereldtop in vocale muziek en hun aanwezigheid op het festival was echt bijzonder. Zulke instant-fusies wil ik wel vaker zien. Een paar leden van het Kamerkoor staan aanstaande dinsdag alweer in het Concertgebouw voor muziek van The Fairy Queen van Purcell. Een tijdreis. </span><br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOPhCFymKxIX5TOvNU69LNwUQ4uRSEINah-hTEarE3yuPL8d05EzRboBJVXkPEVSgjHpNLxdaw9Q0PircPYBg-98UjuTygTPqrAGUoPcwmZ6_g4uTvUEyoMK8dKpamn9QEbJLjvpC7TxM/s1600/NSJ+Metropole+Redman.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="298" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOPhCFymKxIX5TOvNU69LNwUQ4uRSEINah-hTEarE3yuPL8d05EzRboBJVXkPEVSgjHpNLxdaw9Q0PircPYBg-98UjuTygTPqrAGUoPcwmZ6_g4uTvUEyoMK8dKpamn9QEbJLjvpC7TxM/s400/NSJ+Metropole+Redman.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Metropole Orkest met Joshua Redman<br />
©ois </td></tr>
</tbody></table>
Nog zo'n monument van Nederlandse muziekcultuur, het Metropole Orkest, speelde in de Amazon, die heel vol zat voor het orkest en voor artist-in-residence Joshua Redman. Met wat zangeressen die duetten deden met de tenorist deed de muziek me denken aan de tijd dat 's avonds heel laat op de radio Metro's Midnight Music klonk. Het wekelijkse radioprogramma bestond uit opnamen van het orkest met allerlei grote namen uit de jazz. <span style="background-color: white;">Joshua Redman blies lyrische lijnen en deed op momenten denken aan Stan Getz, niet de slechtste om mee vergeleken te worden.</span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHwQj53mS_iOWgXwDOjPQFCXKINxZkhHcyZb6_8BPnvXHXawfAibcHuCLytYhgO3PP6WZPi4T3le384aThknc-kvkO0V3_EVIEwqrK8foxLdVegXY5P919OiIDa1h1YqldDF8FPjXnulo/s1600/NSJ+12+McCoy+Tyner+Ravi+Coltrane.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="278" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHwQj53mS_iOWgXwDOjPQFCXKINxZkhHcyZb6_8BPnvXHXawfAibcHuCLytYhgO3PP6WZPi4T3le384aThknc-kvkO0V3_EVIEwqrK8foxLdVegXY5P919OiIDa1h1YqldDF8FPjXnulo/s400/NSJ+12+McCoy+Tyner+Ravi+Coltrane.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">McCoy Tyner en Ravi Coltrane<br />
©ois </td></tr>
</tbody></table>
Via de Fastlane, zo heet een van de verkeersaders die bezoekers wat sneller het gebouw laat doorkruisen, waren we mooi op tijd in de Hudson. Zo'n moment dat op veel afleveringen van het NSJ wel eens voorkomt, als een echte jazz-legende op het podium staat. Hier was nog meer aan de hand. Pianist McCoy Tyner maakte in de jaren '60 deel uit van het kwartet van John Coltrane. Tyner (1938) had het daarna niet altijd makkelijk, het verhaal gaat dat hij in de jaren '80 taxichauffeur was in New York. Het optreden was extra bijzonder omdat saxofinist Ravi Coltrane deel uit maakte van het kwartet.<br />
<br />
Ravi was pas twee toen zijn vader John overleed in 1967. Zijn moeder was pianiste Alice Coltrane, die een paar jaar geleden overleed en met platen als 'Ptha the el Daoud' een eigen naam vestigde in de jazz. <span style="background-color: white;">Tyner was vitaal, Coltrane was bescheiden en had eerlijk gezegd ook wel enige reden daarvoor. Hij maakte muzikaal niet veel indruk met bloedeloze soli. Echt indrukwekkend was dat Tyner en hij tijdens het optreden een stuk van vader John speelden.</span><br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidoJEKmo9lKIHxyXOfqMaIz5a7cxCnC2v7i9ldhR2-k7lQMFZNJyibcqiUdnktS7mE_nAChKet-M2n6fIH0_O4poyZgM8w5WSGDfSvjc_TFypvDa8_xxZEsqHMmwysyBYcKDFdcnZbV-g/s1600/NSJ+12+Van+Morisson.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidoJEKmo9lKIHxyXOfqMaIz5a7cxCnC2v7i9ldhR2-k7lQMFZNJyibcqiUdnktS7mE_nAChKet-M2n6fIH0_O4poyZgM8w5WSGDfSvjc_TFypvDa8_xxZEsqHMmwysyBYcKDFdcnZbV-g/s400/NSJ+12+Van+Morisson.jpg" width="390" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Van Morisson<br />
©ois </td></tr>
</tbody></table>
Lichte haast, die beloond werd, om in de Nile te komen. Daar speelde Van Morrison een hele prima set. Hoed, zonnebril en een dik pak, Morisson mag zijn ware ik graag verstoppen. maar hij was goed gemutst. Dat wil wel eens anders zijn, zoals die avond in Carré, een jaar of 10 geleden, toen hij zijn muziek speelde maar tijdens het hele concert niet liet merken dat hij zich bewust was van de aanwezigheid van publiek.<br />
<br />
Ik was nog niet binnen, ergens hoog op een tribune, viel net binnen toen Moondance klonk, een stokoud nummer dat nooit gaat vervelen. Er was een korte storing in het geluid maar zelfs daar leek Van zich niet niet echt aan te storen. Wonderlijk hoe goed zijn stem, die hij gebruikt op een manier waar elke klassieke zanger zou gruwen, nog klinkt na al die jaren on the road.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm4w6xy7DA01qMG7cSpxqJlUAiZLLJjDcH1fuPo2hSVsfhnhiYWpaHcoRUBwhDtFTIZmgMD8IBcheviOUL2RwtH99qbQ3-wh9_QbLoLhs2l8GYaRAMOeNMpDaSK3A4sv9wxHvSdBz0PAw/s1600/NSJ+12+Rita+Reys.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="337" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm4w6xy7DA01qMG7cSpxqJlUAiZLLJjDcH1fuPo2hSVsfhnhiYWpaHcoRUBwhDtFTIZmgMD8IBcheviOUL2RwtH99qbQ3-wh9_QbLoLhs2l8GYaRAMOeNMpDaSK3A4sv9wxHvSdBz0PAw/s400/NSJ+12+Rita+Reys.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Rita Reys<br />
©ois </td></tr>
</tbody></table>
Van de stampvolle Nile met Van Morisson kon je per roltrap naar de Madeira, ook heel vol. Tot in de gangpaden zaten de fans van jazz-diva Rita Reys. Niet een afscheidsconcert, zoals een krant meldde, maar het optreden van de inmiddels tegen de 90 lopende zangeres trok veel bezoekers. Fysiek en vocaal nog behoorlijk vitaal en verder ook <i>her usual self</i>.<br />
<br />
Een sneer naar haar begeleider op piano, de briljante Peter Beets ('ja dat was een E-tje he.....'), schmieren met de andere begeleiders, met wie ze er geen genoeg van kon krijgen om te klagen over de warmte. Geen leuke mevrouw om mee te weken, lijkt me. Miss Reys deed het muzikaal verder prima, haar repertoirekeuze ging van bekend (Love for sale van Cole Porter) naar minder bekend (When sunny gets blue van Nat King Cole).<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhplU8X5UMSrr2LMQpXNHCiUKApVg9WT4paP0xVua9pDdABS0e6NKzYCT12cDU55QrHsAs2GeemmiNqd-JHHdV6BsUmy6m3WiNk1O6o5f6WbPlX0W09ezMkMQl58R-6hFOX6zPH1suiTD0/s1600/NSJ+12+Blitz+the+Ambassador.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="288" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhplU8X5UMSrr2LMQpXNHCiUKApVg9WT4paP0xVua9pDdABS0e6NKzYCT12cDU55QrHsAs2GeemmiNqd-JHHdV6BsUmy6m3WiNk1O6o5f6WbPlX0W09ezMkMQl58R-6hFOX6zPH1suiTD0/s400/NSJ+12+Blitz+the+Ambassador.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Blitz The Ambassador<br />
©ois </td></tr>
</tbody></table>
We stonden buiten, bij te komen van de cocktails die Rita muzikaal serveerde, maar rust kwam er niet. Bij de half open Mississippi meldden zich op het podium een aantal heren uit New York, de begeleiders van <span style="background-color: white;">Samuel Bazawule (een Ghanees die naar New York verhuisde in 2001). Binnen no time was het feest bij </span><span style="background-color: white;">Blitz The Ambassador, zoals Bazawule <i>on stage</i> heet met zijn begeleidingsband E</span><span style="background-color: white;">mbassy MVMT. </span><br />
<span style="background-color: white;">In hoog tempo stortten de heren een aangename lawine tyfusherrie over het publiek uit, een mix van hiphop, jazz, soul en funk. Alsof je achterelkaar 3 blikjes Red Bull achterover slaat. Maar dan lekkerder.</span><br />
<span style="background-color: white;"><br /></span><br />
<span style="background-color: white;">Het begon met jong grut, via legendes naar grut en het eindige met de jonge legende, Nile Rodgers. Niet heel gezond meer, maar buitengewoon goed in vorm met een band die de oude tijden van Chic deed herleven. Zijn mega-successen uit de periode eind jaren '70 - begin jaren '80 kwamen voorbij in een set die de Nile even verbouwde naar Studio54 in New York. Niet helemaal die sfeer qua gebouw, maar muzikaal was het een onafzienbare rij hits van Chic, zoals Le Freak en Good Times en die van Sister Sledge, zoals We are family en de klassieker He's the greatest dancer :</span><br />
<span style="background-color: white;"><br /></span><br />
<div style="text-align: center;">
<i>Halston, Gucci, Fiorucci</i></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;"><i>He looks like a still</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<i>That man is dressed to kill</i></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd67Juu5vnYtv_SKAmnCRd5_-EHsqSn41VXwnfWyiY0Gs4lZgbU3z_J5U5tTN4erK9MrTaGWvPex5lm1iahcsm-eaGeyhC84MxX4oOn1jJO5gYBjlPaQdB_9Cks6dgiEFDK0BrOkb2RNw/s1600/NSJ+12+Chic.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="367" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd67Juu5vnYtv_SKAmnCRd5_-EHsqSn41VXwnfWyiY0Gs4lZgbU3z_J5U5tTN4erK9MrTaGWvPex5lm1iahcsm-eaGeyhC84MxX4oOn1jJO5gYBjlPaQdB_9Cks6dgiEFDK0BrOkb2RNw/s400/NSJ+12+Chic.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Nile Rodgers<br />
©ois </td></tr>
</tbody></table>
<span style="background-color: white;">Het duo Bernard Edwards en Nile Rodgers maakte voor heel veel anderen hits, die klonken ook. Let's dance, van Bowie, en Like a virgin van Madonna. </span><br />
<span style="background-color: white;">En toen was het klaar. Zondag nog een dag.</span>Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-31770868265667591112012-07-03T10:58:00.000+02:002012-07-03T10:58:00.850+02:00Leuk doodgaanHij zal wel zonder al teveel nadenken zijn gemaakt, de functie om op Facebook een bericht te onderstrepen door het te 'liken'. Daar hoort dan een opgestoken duim bij. In het Nederlands is het: 'vind ik leuk'. Het paste vast niet bij de Amerikaans blijmoedigheid van de ontwerpers van de Facebook-site om opties op te nemen als: 'horrible' of 'immoral', te vertalen met 'vind ik verschrikkelijk' of 'vind ik goor'.<br />
Ongetwijfeld alleen daarom staat het wat raar, de reactie op Facebook door de beroemde Britse muziekjournalist <a href="http://www.artsjournal.com/slippeddisc/" target="_blank">Norman Lebrecht</a>, onder mijn artikeltje over het overlijden van Evelyn Tear.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEip8uThtyfaUOfBXPpym6VJo8LXAWNw1B0iwqfM24OKQwAjlhYG3MiWWg3elmzJBgjUDXZlexYSXl5Y6PZh27mlD0w4N_kwjZSSC6FrMCpfluE78i6YZVl2E8n1edMXHO12RxzLITxCdws/s1600/interessant.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEip8uThtyfaUOfBXPpym6VJo8LXAWNw1B0iwqfM24OKQwAjlhYG3MiWWg3elmzJBgjUDXZlexYSXl5Y6PZh27mlD0w4N_kwjZSSC6FrMCpfluE78i6YZVl2E8n1edMXHO12RxzLITxCdws/s400/interessant.JPG" width="400" /></a></div>
<br />Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-88335865294764896312012-06-29T14:09:00.003+02:002012-06-29T14:12:35.688+02:00Dudamel laat Concertgebouw bruisen<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvWMj65CIpy5kT_7RVssCDcx12XaqlHW1dCwyEuK49bg2aVVypgOlPe2vrfsAmfHrD0hLs3DPH9a8roBVxS-2qX-SqGsvyU85rerr5_pA0wqLLV2CEBlRjAOLPi4tW6TrSP7gBhqse4T4/s1600/dudamel+trap.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvWMj65CIpy5kT_7RVssCDcx12XaqlHW1dCwyEuK49bg2aVVypgOlPe2vrfsAmfHrD0hLs3DPH9a8roBVxS-2qX-SqGsvyU85rerr5_pA0wqLLV2CEBlRjAOLPi4tW6TrSP7gBhqse4T4/s400/dudamel+trap.jpg" width="285" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Gustavo Dudamel in het Concertgebouw<br />
©ois</td></tr>
</tbody></table>
Het was mooi, het was zo ongeveer wel wat er te verwachten was en het was een wonderlijke mix. Gisteravond sloot het Holland Festival met een avond vol contrasten. Eerbiedwaardige gasten, van een net-gepensioneerde onderkoning tot een kroonprins met echtgenote, een Brusselse euro-commissaris en niet de minsten uit de categorie 'captain of industry' vulden de wandelgangen van het Concertgebouw. Op het podium keurige orkestleden in rok die zo op het eerste oog en oor niet afweken van wat je mag verwachten van een avond Concertgebouw.<br />
<br />
Maar veel was er anders. Gustavo Dudamel bracht voor het eerst zijn <span style="background-color: white;">Simón Bolívar Symphony Orchestra of Venezuela naar Nederland. Dat orkest bestaat uit voormalig deelnemers aan El Sistema, het muziek-educatieprogramma dat heel veel kinderen in Venezuela laat kennismaken met klassieke muziek, en dat zeker niet alleen voor de upper-class werkt. Dudamels bezoek aan Nederland bracht weer veel aandacht in de media voor dit bijzondere project van </span><span style="background-color: white;">José Antonio Abreu. Die ontving voor zijn werk de Erasmusprijs in 2010 uit handen van prins Willem Alexander, ook in het Concertgebouw.</span><br />
<span style="background-color: white;"><br /></span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM8pss-2_QwLpa-cK7XSeplFGyTqhllq_H7c58V3czTcR-EKoV1xiNS2e7FApNmi0qQJNVEOefBMLXjSwAP7fZ7s1SGF0X85IKlXEGgYBHzF6Rxsge5lCx6INWcKudDn-gazt8fa3jETU/s1600/Gustvavo+en+Esteban+Benzecry.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM8pss-2_QwLpa-cK7XSeplFGyTqhllq_H7c58V3czTcR-EKoV1xiNS2e7FApNmi0qQJNVEOefBMLXjSwAP7fZ7s1SGF0X85IKlXEGgYBHzF6Rxsge5lCx6INWcKudDn-gazt8fa3jETU/s320/Gustvavo+en+Esteban+Benzecry.jpg" width="308" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Dudamel en Benzecry<br />
©oist </td></tr>
</tbody></table>
<span style="background-color: white;">Een uitverkochte zaal, een live-radiouitzending, de eerste eigen internetstream door het Concertgebouw, opname voor snelle tv-uitzending later op de avond en vertoning op een scherm in het Oosterpark, de muziek van de Venezolanen viel op donderdag 28 juni niet te missen.<br /></span><br />
<span style="background-color: white;">De avond opende met </span><span style="background-color: white;">Rituales Amerindios van Esteban Benzecry. Het stuk schreef de Frans-Argentijnse componist speciaal voor Dudamel, het ging in 2010 in première. De parallel met Le Sacre van Strawinsky was hoorbaar, opwindende ritmes en een aangename drukte op het podium. De componist was zelf aanwezig in de zaal.</span><br />
<span style="background-color: white;">Na de pauze klonk </span><span style="background-color: white;">Eine Alpensinfonie van Richard Strauss. Het leek me een opmerkelijke keuze. Een hyper-Europees stuk, dat in de handen van orkesten uit deze regio vaak een mooie balans krijgt in de 22 deeltjes die onhoorbaar in elkaar overgaan en die samen een bergbeklimming vormen, van de ochtend tot de avond. Wat de Venezolanen ervan maakten was niet slecht, maar het leek me niet het ideale repertoire voor dit orkest vol energie, passie en ritme. Het klonk niet altijd even mooi, al bleek vanmorgen vroeg bij het bekijken van de tv-opname dat het daar meer gebalanceerd was en de orkestklank beter was dan waar ik zat in de zaal.<br /></span><br />
<span style="background-color: white;">Net zo voorspelbaar als aangenaam was de uitgelaten sfeer die in en na het donderende applaus ontstond. Een toegift vol tango-achtig ritmes werd gevolgd door de Mambo uit Bernsteins West Side Story. Toen kookten podium en zaal en ontstond er een zorgeloze uitgelatenheid die je niet zo vaak meemaakt in het Concertgebouw, in het Holland Festival, en in de kunst in het algemeen. </span><br />
<br />Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-53009962195095597852012-06-26T13:36:00.000+02:002012-06-29T13:37:08.691+02:00Parsifal in het parkIn Frankrijk, nou ja, in het zuiden dan, is het heel gewoon. Openluchtvoorstellingen, die gegarandeerd door kunnen gaan omdat het er altijd mooi weer is. Of lijkt. Ik heb mooie herinneringen aan de Arena van Fréjus, aan de Grand Parade du Jazz in Nice, waar in de buitenwijk Cimiez de oude Romeinse nederzetting het decor vormde voor een optreden van jazz-zanger Mel Tormé.<br />
Maar ook daar gaat het wel eens mis. In Orange, in de Romeinse arena, programmeren ze ieder jaar toch maar voor de zekerheid een reserve-datum voor alle operavoorstellingen.<br />
Bij 'Opera in het Park' in Amsterdam, afgelopen maandag 25 juni, was het weer ongeveer zoals vorig jaar: beetje dreigend, droog en niet helemaal een volop zomers-zwoele avond waar je op hoopt.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6c3RV0MM3ijrwbh5DmjPWzGYjcAyF_NtZDEoIWs20i407lxrXKJndwWH2etUaVp8COvP5WAy07fRVtbjLuqiCXWHxQUKqP2bWPwMMusVs0BfWc0x06oxsSW-MCyTUoXrPOyg7k6tLO50/s1600/speer.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6c3RV0MM3ijrwbh5DmjPWzGYjcAyF_NtZDEoIWs20i407lxrXKJndwWH2etUaVp8COvP5WAy07fRVtbjLuqiCXWHxQUKqP2bWPwMMusVs0BfWc0x06oxsSW-MCyTUoXrPOyg7k6tLO50/s400/speer.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Opera in het Park 2012<br />©ois</td></tr>
</tbody></table>
Maar het was goed te doen, ook omdat de voorstelling die rechtstreeks vanuit het Muziektheater kwam, buitengewoon de moeite waard was. Een week geleden zag ik Parsifal al in de zaal, maar met een tv-registratie die zoveel details liet zien, was er echt veel nieuws te beleven.<br />
<br />
Het zal nog wel heel lang duren voor er in de opera, net als in de popmuziek, grote schermen komen naast het podium die de close-ups van de zangers tonen. Maar ik moet zeggen dat ik van het acteren van Petra Lang als Kundry veel meer meekreeg via de tv-regie. Zoals vaak was de camera-regie naar mijn smaak iets te close, met weinig totaalshots. De omkering van de bergen na de eerste scene, waar ineens heel veel graalridders op het toneel staan, werkte in de zaal wel, al kraakte het decor wat uitbundig achter het gesloten doek. Op het scherm was die scene minder indrukwekkend.<br />
<br />
Dirigent Iván Fischer kwam in delen waar het doek dicht was uitgebreid in beeld en dat was een mooi plaatje. Hij was in zijn aanpak een tikje zuinig met effect en zo bleek hij bij het dirigeren ook te kijken.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim49Ks9DQM2Q4VcswMsYNZOuU-6ifxCbxrWaKo78qYbTZUuE96ngHi_znAL0Or2FPdpIjflDOVwtr7F0X9LvQB9kOPqYCZxlWzb4VobW1x986jO0UM1yeLxun-YuBFRwRdBZkGnE00wiE/s1600/parsifal.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim49Ks9DQM2Q4VcswMsYNZOuU-6ifxCbxrWaKo78qYbTZUuE96ngHi_znAL0Or2FPdpIjflDOVwtr7F0X9LvQB9kOPqYCZxlWzb4VobW1x986jO0UM1yeLxun-YuBFRwRdBZkGnE00wiE/s400/parsifal.jpg" width="300" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Alejandro Marco-Buhrmester als Amfortas<br /> (©)ois</td></tr>
</tbody></table>
<span style="background-color: white;">De podcast met een impressie vanuit het Oosterpark staat online op <a href="http://www.operamagazine.nl/headline/17508/podcast-parsifal-in-het-oosterpark/" target="_blank">operamagazine.nl </a></span><br />
<br />
<br />Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-74819436344955541152012-06-12T11:23:00.000+02:002012-06-14T11:24:05.687+02:00Miss Madama Butterfly uit SaigonOpera, ook klassieke opera van bijvoorbeeld Puccini, lijkt altijd heel oud, maar is dat niet altijd. De opera Madama Butterfly ging in 1904 in première in Milaan, dat is nog maar dik honderd jaar geleden. En het verhaal van de Amerikaanse marinier die in Nagasaki met zijn schip aanlegt en een affaire krijgt met Cio-Cio-San heeft ook iets actueels. Het verhaal van Butterfly diende als basis voor de musical Miss Saigon, die ik ooit in Londen zag in een West End-productie waarin alles klopte.<br />
De Engelse Royal Opera maakte begin dit jaar een 3d-video van hun Madama Butterfly en die is nu een paar weken op zondag te zien in de Wolff-bioscopen, waaronder Cinerama in Rotterdam.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQVXgJHC6KKfzwP-ogVjMfQijIkr7CCb5fmIIxapBaX78YP6hdKV2r_FelA6qexRnrX44HHilyNHPffh_hzdeUgysHAij8h_rpHMC0x200gVHjBBV5au3ifaFpqXtrlPNwqTUoaMpOGFk/s1600/butterfly+foto+ollie+upton+roh.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="237" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQVXgJHC6KKfzwP-ogVjMfQijIkr7CCb5fmIIxapBaX78YP6hdKV2r_FelA6qexRnrX44HHilyNHPffh_hzdeUgysHAij8h_rpHMC0x200gVHjBBV5au3ifaFpqXtrlPNwqTUoaMpOGFk/s400/butterfly+foto+ollie+upton+roh.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Foto Royal Opera House - Ollie Upton</td></tr>
</tbody></table>
Een zondagochtend met een plastic bril op in de bioscoop, dat heeft iets merkwaardigs. Toch was ik helemaal niet ontevreden over vooral de muziek door het orkest van het Royal Opera House Covent Garden en de solisten, James Valenti als Pinkerton en Liping Zhang als Butterfly. De regie van Moshe Leiser was statisch en leek niet erg geschikt voor een 3d-versie. De extra mogelijkheden daarvan zijn maar beperkt te benutten in een toneel-uitvoering als deze. Ik had twee dimensies ook best genoeg gevonden.Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-74578438038429641612012-06-08T13:12:00.002+02:002012-06-08T13:12:49.261+02:00Interview online<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiP_ID_-RNUX5rig49lm31VMI4hfkkZ8I8ktnN3a5yh2WS6NJwAFYvDuGRup1dI2Ku1epcU-yylrGFIPdia4Nd7PTdqsWUyY3LSjbvokfXcdySQwXdNLNOGowKOnmbtgkQIbFgWd_LnE6g/s1600/logopodcast.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiP_ID_-RNUX5rig49lm31VMI4hfkkZ8I8ktnN3a5yh2WS6NJwAFYvDuGRup1dI2Ku1epcU-yylrGFIPdia4Nd7PTdqsWUyY3LSjbvokfXcdySQwXdNLNOGowKOnmbtgkQIbFgWd_LnE6g/s1600/logopodcast.jpg" /></a></div>
In het schema van een druk bezette zangeres is niet veel ruimte, en zeker niet als de repetities van een voorstelling begonnen zijn. Toch maakte Rosanne van Sandwijk, die <a href="http://klogsite-francois.blogspot.nl/2011/05/een-dido-van-nog-maar-28.html" target="_blank">vorig jaar</a> indruk maakte met haar Dido in de opera van Purcell, tijd voor een gesprek. Niet het drukke café naast het Muziektheater maar de stille binnentuin van de Hermitage bleek een goede plek voor een gesprek zonder al teveel achtergrondgeluid.<br />
De opera 'Parsifal' van Richard Wagner gaat komende dagen in première in Amsterdam. De mezzo sopraan zingt daarin de rollen van Knappe en Blumenmmädchen.<br />
Het gesprek staat als <a href="http://www.operamagazine.nl/featured/17176/podcast-rosanne-van-sandwijk-in-parsifal/" target="_blank">podcast </a>online op Place de l'Opera.<br />
<br />Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2828884748947188248.post-83130821282362194032012-06-05T13:13:00.000+02:002012-06-06T13:16:59.087+02:00Operadagen Rotterdam in de regenHet einde van de Operadagen Rotterdam viel deels letterlijk in het water. De geplande openluchtmiddag op de Koeweide in Crooswijk moest vervallen vanwege de regen. Jammer voor alle amateur-opera- en smartlappenzangers.<br />
Op <a href="http://www.operamagazine.nl/recensies/operarecensie/17053/operadagen-rotterdam-2012-dag-5/" target="_blank">dag 5</a> zat het nieuwe Luxortheater redelijk vol bij een eenmalige voorstelling van het ensemble uit Bordeaux dat 'Les Enfants Terribles' van Philip Glass heeft geensceneerd. Mooie voorstelling met een slim decor, prima rollen en een verhaal dat me niet veel zei.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK9dnQqSJ76ClDoOr41lC1fXCeyww3w-Vo0JiMKcqvbos-38ULDsTyN87Y1RUHVNYuGcarZrJVCWwLOdDg3JSYC74876hmW7dveLQD-rIlzF44GFJZAxRVg7KedUVn-URMXbQMc3xRTvQ/s1600/LesEnfantsTerribles_Fr%C3%A9d%C3%A9ricDesmesure(2).jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK9dnQqSJ76ClDoOr41lC1fXCeyww3w-Vo0JiMKcqvbos-38ULDsTyN87Y1RUHVNYuGcarZrJVCWwLOdDg3JSYC74876hmW7dveLQD-rIlzF44GFJZAxRVg7KedUVn-URMXbQMc3xRTvQ/s400/LesEnfantsTerribles_Fr%C3%A9d%C3%A9ricDesmesure(2).jpeg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Les Enfants Terribles<br />
foto: Frédéric Desmesures</td></tr>
</tbody></table>
<a href="http://www.operamagazine.nl/recensies/operarecensie/17085/operadagen-rotterdam-2012-dag-6/" target="_blank">Dag 6</a> bleek het voor de organisatie niet makkelijk om de op zich interessante voorstelling 'The Tyrant' te verkopen. Een offensief op Radio 4 werkte wellicht enigzins, maar het idee dat je achteraf mocht bepalen wat je ervoor over had, sprak me niet erg aan. Theater op no-cure-no-pay-basis.<br />
Een wat erg politieke regisseur Michael Hunt hield een inleiding, welbespraakt en zeer ervaren. De productie zelf bleek veel abstracter dan ik verwachtte op grond van de inleiding en maakte echt indruk.<br />
<br />
De grote ster van het festival, Magdalena Kožená, was donderdag, <a href="http://www.operamagazine.nl/recensies/operarecensie/17097/operadagen-rotterdam-2012-dag-7/" target="_blank">dag 7</a>, een klein radertje in een geheel dat onder maestro Nézet-Séguin glom en straalde in de grote Doelenzaal. Ravel kreeg een indrukwekkende uitvoering.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVEx0XQM8OvxK77LTzVYFb_M0WVBWlUZ91JM8WwQhsN5Zb6j2fCLYfwiV0PifFhpb3YPx-13E6__K-nEEP4MLeo1jhrDIxUqStZ4rMNIcxsIaEbIScUkCAqIso2LPcs68NumCPoXGHim8/s1600/foto+Opera+Buffa-CPhileDeprez-v1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVEx0XQM8OvxK77LTzVYFb_M0WVBWlUZ91JM8WwQhsN5Zb6j2fCLYfwiV0PifFhpb3YPx-13E6__K-nEEP4MLeo1jhrDIxUqStZ4rMNIcxsIaEbIScUkCAqIso2LPcs68NumCPoXGHim8/s400/foto+Opera+Buffa-CPhileDeprez-v1.jpg" width="267" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Opera Buffa<br />
foto: Phile Deprez</td></tr>
</tbody></table>
Geen goed idee om de voorstelling Opera Buffa op <a href="http://www.operamagazine.nl/recensies/operarecensie/17114/operadagen-rotterdam-2012-dag-8/" target="_blank">dag 8</a> alleen te bezoeken, maar dat kwam zo uit. Wel iets om naar toe te gaan, ook als je niet zo ervaren bent als opera-luisteraar.<br />
<br />
De <a href="http://www.operamagazine.nl/featured/17127/operadagen-rotterdam-2012-dag-10/" target="_blank">laatste dag</a> deed collega Rudolf de recensie en bezocht ik nog even de eindborrel met een behoorlijk tevreden festivalorganisatie.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBMSPTOZ5oyLo2mykP1G_p6VQZzR0tkMx-71ICbPUwaB6TN2LDzj_IZ5NzgKDzPyBUF982H2KpyulT0W4uDcstHOcUiR-YmbOSrPtfZ6LfkahUkNtPADPv73y7rEt-liAAQUVujSCQ_tI/s1600/Affichebeeld_groot.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBMSPTOZ5oyLo2mykP1G_p6VQZzR0tkMx-71ICbPUwaB6TN2LDzj_IZ5NzgKDzPyBUF982H2KpyulT0W4uDcstHOcUiR-YmbOSrPtfZ6LfkahUkNtPADPv73y7rEt-liAAQUVujSCQ_tI/s400/Affichebeeld_groot.jpg" width="281" /></a></div>
<br />
Het 'dossier' met de links naar alle verhalen over de <a href="http://www.operadagenrotterdam.nl/" target="_blank">Operadagen Rotterdam 2012</a> staat rechts op deze pagina.Françoishttp://www.blogger.com/profile/01607209105333854728noreply@blogger.com