zondag 21 december 2008

Geluk in 2009

Het is een vast ritueel, het uitzoeken van een kerst/nieuwjaarskaart, het vinden van een passende tekst die staat voor het jaar, het moment, mijn stemming. Het scheelde niet veel of ik had gekozen voor de platina-met-diamanten doodskop 'For the Love of God', het afgietsel van een schedel van een 18e eeuwse Europeaan, bezet met 8601 diamanten van kunstenaar Damien Hirst.
Maar een schedel als nieuwjaarskaart, dat is wat morbide.
Op een avond in november, in de schouwburg van Almere, hoorde ik het thema dat uiteindelijk op mijn nieuwjaarskaart terecht kwam: 'Geen grotere pijn dan geluk'. Wat mij betreft gaat het over de uitersten van het leven, die soms heel dicht bij elkaar liggen. En over nog heel veel dingen die niet in een weblog passen.
Hier is het lied van Frank Boeijen waaruit het citaat komt:
Geluk

Verplicht Lijstje

Een béétje weblog zorgt in deze tijd van het jaar voor een overzicht, een terugblik en vooral: lijstjes. De leukste boeken, de mooiste woorden, de interessantste politicus, of gewoon: de lekkerste plaatjes van 2008. En dat lijstje met plaatjes is makkelijk te maken. Hieronder mijn keuze voor dit jaar, in de verschillende categorieen:

Mooie zangeres
Categorie: Allermooiste liedjes van een weliswaar nogal corpulente zangeres die met een licht Londens accent over de ingewikkeldheden van het leven zingt:
And the winner is.....Adele - Chasing pavements.


Hoge verwachtingen
Categorie: Grote band uit de UK die een plaat maakte waarvoor de verwachtingen hoog waren en die helemaal werden waargemaakt:
De winnaars: Coldplay met Viva la Vida.


Leuker dan het voetbal
categorie: Band met een nummer dat onder de overzichten van Studio Sport van het WK stond en dat ik net voor ik wegzapte iedere avond hoorde:
Een voltreffer voor: One night only met Just for Tonight.


Na de revalidatie
Categorie: Zanger die na 2 jaar revalideren vanuit Sittard via Antwerpen ineens een hele mooie plaat maakt met ook nog een grote hit:
De laureaat is: Novastar met Because.


Le vieu chanteur et l'épouse du president
Categorie: ouwe Franse zanger die nog heel goed meekomt en dankzij Carla Bruni mooie teksten zingt:
Et le prix est attribué a: Julien Clerc met Déranger les Pierres, hier in duet met Bruni.

vrijdag 12 december 2008

Jo-Jo-Jo-Joseph de Revusical

Het is musical maar zonder de soms wat zware pathetiek van Phantom of the Opera en zonder het drama van Sunset Boulevard of Jesus Christ Superstar. Het is vooral swingen, er zijn visuele vondsten en woordgrappen, kortom, 'Joseph and the amazing technicolor dreamcoat' is zoals ze in het land van Baron Andrew Lloyd Webber zeggen, 'highly entertaining'. Als het dan geen klassieke musical is, mag het van mij wel een 'revusical' heten.
De originele productie stamt uit 1968, toen het bijbelverhaal van Joseph voor een school werd bewerkt tot musical door componist Lloyd Webber en schrijver Tim Rice. Nog niet belast door het succes van latere hits als Phantom, Jesus Christ Superstar, Cats en Aspects of love maakte het duo een hilarische, bijna cabareteske voorstelling met heel veel soorten muziek en dans.
Jason Donovan en Donny Osmond speelden de rol van Joseph in eerdere versies op West End, en vorig jaar ging de BBC in 'Any dream will do' op zoek naar een nieuwe Joseph. Het format van dat programma, al eerder gebruikt voor het vinden van een nieuwe Evita, werd door de Avro overgenomen en zo zochten we in Nederland afgelopen najaar naar een nieuwe Nederlandse Jospeh. Naast creatief is Lloyd Webber ook zakelijk nogal handig. Met zijn Really Useful Group verdiende hij een dikke 700 miljoen pond met alle producties en de rechten daarop. Interesant is dat het format van de 'Op zoek naar...'- programma's ook verkocht wordt door de Really Useful Group, zodat men winst maakt met het programma dat uiteindelijk weer uitgebreid reclame maakt voor de voorstellingen. Box office magic, kortom.
Een dag voor de premiere waren we in de Utrechtse Schouwburg. Benieuwd naar hoe Freek, de winnaar van de tv-wedstrijd het zou doen, hoe de vertaling van Martine Bijl zou zijn en hoe de productie, enigzins geplaagd door aanloopproblemen, eruit zou zien.
Nou ja, hier en daar ging er een dingetje mis, maar zang, dans en acteren waren op hoog niveau, de tekst zat vol grappen en vondsten en het geheel was hilarisch. Het orkest, met 20 musici, speelde de aanstekelijke muziek behoorlijk poppy. Deuntjes die na twee keer horen in je hoofd blijven zitten. Lloyd Webber gebruikte rock, reggae, soul, jazz, country en nog wat andere soorten muziek om onder het verhaal een swingend klanktapijtje te leggen.
Freek was als Joseph echt heel goed, speelde alle kleuren die voor de rol nodig zijn overtuigend, bijgestaan door nog 3 kandidaten van de Avro-zoektocht. Ze konden het niet laten, in een scene staan de 3 ex-Josephs met Freek op het podium, en dan volgt er een verwijzing naar het programma die voorspelbaar maar ook erg grappig is.
Stanley Burleson deed de choreografie, met pasjes die er behoorlijk veel en ingewikkeld uitzagen. Het zat geramd, met nog maar een klein aantal gespeelde voorstellingen.
De vertellers-rol, erg centraal in Joseph, werd in de filmversie uit 1999 gedaan door Maria Friedman, een in de UK zeer bekende actrice. Ik vond die rol enorm overtuigend en was benieuwd hoe de Nederlandse verteller, Renee van Wegberg het zou doen. Nou, een heel stuk minder. Renee kan goed en vooral hard zingen, maar ze loopt er in vooral het eerste deel bij als een Yolanthe-kloon in een Foxy Fashion outfit. Niet de dwars door het verhaal en de scenes heen wandelende verteller die extra kleur geeft aan het geheel.
De voorstelling zit vol met geinige vondsten, zowel in de tekst als in de decors en props. Zo hebben de zonen van Jacob allemaal een tas in de voorstelling, met hun naam erop en in een zeer herkenbare vormgeving die knipoogt naar de tassen van Bas en Dirk.