Rond Valentijn reisde een kleine gezelschap door Nederland met deze kleinschalige voorstelling met muziek van Henry Purcell en zijn tijdgenoten. Voor de pauze liederen van Johnn Blow, vriend en leermeester van Purcell en liederen van Matthew Locke, de voorganger van Purcell als hofcomponist.
Het contiuo bestond uit luitist Fred Jacobs en vaste NBV-klavecinist Siebe Henstra. De solisten waren de bas Mattijs van de Woerd en sopraan Nicola Wemyss. Ze zongen solostukken maar ook dialogen, uit o.a. Twelfth Night en Richard the Second van Shakespeare. Purcell schreef de muziek van 'Hence, fond deceiver; a Dialogue between Love and Despair'. De eerste regels van Despair, gericht aan Love, zijn een mooi tegenwicht tegen de Valentijn-fondanterie die ons deze weken via de media bereikt:
Despair:
Hence, fond deceiver, hence begone!
Hence; and some tamer captive find;
Since Hope, thy best companion's flown,
Away, why lin'grest thou behind?
Met de eloquente muziek in de oren, en met de lessen in het hoofd over de liefde die -al zijn ze meer dan driehonderd jaar oud- altijd hun geldigheid behielden, fietsten we door het donkere Maastricht, de eloquente melodielijnen nazingend bij het stoplicht.
