woensdag 30 april 2008

De kunstcollectie 3

De tweeling M en M maakten een paar jaar geleden beiden een zelfportret ter gelegenheid van mijn verjaardag. Moeder M. hielp een beetje maar het is hoe dan ook een prachtige eigen productie geworden. Geschilderd op speciaal reliefplaat en mooi ingelijst. Sinds ik net als half Nederland een muurtje donkerrood heb geschilderd komen ze nog mooier uit.

De kunstcollectie 2

Het verjaarskado toen ik 35 werd was een abonnement op de kunstuitleen in Maastricht. De vrienden hadden een erg mooi schilderij gevonden dat mijn eerste leen-werk werd. Te duur om zelf te kopen maar het hing een half jaar aan mijn muuur.
Bij het eerste bezoek aan de kunstuitleen in het oude Bonnefantenmuseum was ik meteen weg van dit werk: een ets zonder titel uit 1970 van Jan Montijn.Het moest na een half jaar weer terug, maar een jaar later stond het er weer. Dat kon geen toeval zijn. Ik had inmiddels gespaard bij mijn abonnement en kocht het. Echt uitleggen waarom ik het mooi vind, kan ik niet. Maar het maakt aan de muur al vele jaren deel uit van mijn leefomgeving.

De kunstcollectie 1

Met een nieuwe kunstaankoop in het buitenland in aantocht - ergens half mei moet de levering plaatsvinden- duik ik maar eens in de huidige collectie. Op enig moment in het leven moet je uit de affiches, posters en ander drukwerk aan de muur en moet er wat meer duurzame muurversiering komen. Een van mijn favorieten is deze:Annemiek Jongen, die naast kunstenaar ook kunstdocente is, zo blijkt uit deze tekst in plat Rmunsj maakte in 1996 in opdracht van de gemeente Maastricht deze prent in een 19-kleurenzeefdruk: Oppe Mérret. Er staan allerlei beeldelementen op die je op de markt en de Boschstraat in Maastricht kunt vinden, zoals gevelstenen, het beeld van Jan Pieter Minckelers, het Mooswief (symbool van de Maastrichtse vastelaovond) en de Matthiaskerk in de Boschstraat.
De zeefdruk, nog altijd als kunstkaart te koop, kreeg ik bij mijn afscheid van mijn Maastrichtste periode in 1999.

dinsdag 29 april 2008

Sergio Mendes: elpee nummer 2, cd nummer zoveel

Een van de treurige aspecten van mijn jeugd was het feit dat mijn muzieksmaak volkomen a-modieus en tegen-trends was. Waar mijn omgeving genoot van Grand Funk Railroad, Deep Purple en John Mayall, was ik van de jazz, close harmony en van de bossa nova. Ik leed er niet echt onder maar men vond het wel een beetje merkwaardig. Het is later nog wel goedgekomen met me al was ik, vrees ik, de 30 ruim gepasseerd toen ik mijn eerste Deep Purple plaat kocht. En Pink Floyd ben ik eigenlijk ook 2 jaar geleden pas echt gaan waarderen na een 5 uur durende autorit vol Dark Side en Medle met kenner/liefhebber/collega H.

Nog geen 15 jaar was ik, mijn elpees nummerde ik nog en kennelijk was aankoop nummer 2, op 7 april 1970, 'Sergio Mendes and Brasil '66'. Een soort verzamelplaat, uitgebracht in verband met het optreden op het Grand Gala du Disque van 1970. Mendes is bekend geworden met de mix van Braziliaanse volksmuziek met jazz, geinspireerd door de grote Antonio Carlos Jobim. De muziek die hij in die tijd maakt staat nog steeds als een huis. Een paar jaar geleden werd het album Equinox uit 1967 op cd uitgebracht. Een soort mini-elpee hoesje en een opname die niet was bewerkt; je hoort de bandruis van de originele studiosessie. Niks aan gedubd, zo op de band gezet en het klinkt geweldig.
Sergio Mendes is inmiddels Brasil '67, qua leeftijd althans. Still going strong en met een nieuwe cd, in samenwerking met Will.i.am van de Black Eyed Peas. Uit het cdboekje blijkt dat veel stukken zijn opgenomen in verschillende studio's en dat tussen opnamedatum van orkest en zang soms maanden zitten. Wat kunstmatiger dus dan in de tijd van Equinox. Maar het klinkt, swingt en loungt als een trein: Encanto!

donderdag 10 april 2008

Aimez-vous Brahms?

Vorig jaar al uitgekomen maar even gemist: Brahms pianoconcerten 1 en 2. Het lijken wel symfonieeen, zeggen de kenners, het lijkt wel kamermuziek met al die dialogen, zegt solist Nelson Freire. Hij zat blij en verheugd in het Leipziger Gewandhaus met het orkest dat daar zijn thuisbasis heeft. Chailly was expressief en gedreven en zo maakten ze met zijn allen de Gramophone Award winner en Record of the year 2007.
En dat is allemaal te horen op 2 cd's van Decca, overal te koop.

FreireChailly
Uploaded by Koois