Een moderne Don Giovanni bij Opera2day

Maxima en regisseur Serge van Veggel

Dat de Prinses bij de presentatie was, maakte me niet zo heel veel uit. Al was het wel bijzonder. Maar een productie van Opera2day met scholieren van het Montessori Lyceum in Den Haag, met een groot element Facebook, met een Nederlandse zanger, Martijn Cornet, in een hoofdrol van een verder Argentijnse cast en met voorstellingen in Buenos Aires, Den Haag en Rotterdam, dat was reden om te gaan kijken.
En dankzij journalistieke interesse trof ik opgewonden scholieren, docenten en beveiligers, een jonge collega van een journalistenopleiding en een kick-off van de opera.
De jonge collega schreef op haar blog ook over de oudere collega - ik kom zelden voor in blogs van anderen, dus het was een eer - en de hectische middag leverde een verhaal op voor Place de l'Opera en plannen voor meer aandacht aan dit opmerkelijke initiatief.

Don Giovanni (Martijn Cornet) skypt met Leporello en enkele dames

Operadagen Rotterdam begonnen in de hitte

Het jaarlijkse festival Operadagen Rotterdam is begonnen. De aftrap was j.l. vrijdag op het Schouwburgplein, waar drank en exotische bitterballen waren en waar het Spookhuis van de Geschiedenis de locatie vormde voor de openingstoespraken van festivaldirectie en de Vlaamse minister Joke Schauvliege.

Het Spookhuis der Geschiedenis met Twintowers en vliegtuig

Na een lang buffet in het nieuwe Luxor begon de openingsvoorstelling en dat iets waarover je het liefst iedereen per mail of twitter op de hoogte stelt. Dit móet je zien. De recensie van die dag moest nog wat geheimen over laten, want de dagen na vrijdag waren er nog wandelvoorstellingen onder de titel 'Distant Voices'. De recensie van dag 1 staat hier.

Distant Voices

Dag 2 was een marathon met een niet zo heel enthousiast makende Orlando in Arminius, een bijzonder optreden van Dietrich Henschel, een indrukwekkende Rheingold-bewerking door een Berlijns ensemble en als slot een optreden in de Laurenskerk met muziek van Harvey. Hier staat alles over dag twee.

Op dag 3 hoefde ik pas laat op pad, want Figaro Desire Machine begon om 22 u. in de Krijn Boon Studio, helemaal bovenin de Schouwburg. Een voorstelling waarvan je in het Duits dan zegt: 'gewöhnungsbedürftig'.
Speels, grappig en chaotisch, waarbij ik 's avonds thuis weer eens in lang vergeten teksten van de hippe Franse filosofen uit de jaren '70 en '80 ben gedoken, zoals Deleuze, Foucault en Guattari. Mijn poging de voorstelling te recenseren staat hier.

Concert in Alexander

Mooi weer voor een buitenconcert op dag 4, Tweede Pinksterdag. Een klein parkje in Alexander was de locatie voor een uiterst aangenaam optreden van twee studenten van de Opera Studio Nederland. Niet veel wind, weinig verkeerslawaai en hooguit een wat luid klaterende fontein vormden de achtergrond voor een medley van bekende operaklassiekers, die erg mooi gezongen werden. In de Schouwburg erna bijna het andere uiterste: spannend muziektheater in het donker van een vrijwel zwart podium met een verhaal van een vrouw met een man en een minnaar. Dag 4 was de dag van de variatie, zo blijkt hier.

interview Thomas Oliemans online

Het gesprek via skype met bariton Thomas Oliemans staat online. Ik sprak de zanger in Londen tijdens een serie voorstellingen van 'La Boheme', waar Oliemans als Schaunard zijn Covent Garden-debuut maakte.
Oliemans bleek een buitengewoon betrouwbaar en interessant gesprekspartner die over het omgaan met spanning en het je niet laten afleiden daardoor hele behartenswaardige en realistische dingen zei. Niet alles kon in de eindmontage worden opgenomen, jammer genoeg.
Naast de website operamagazine.nl zijn de podcasts ook te vinden op iTunes (zoek 'operamagazine' in de iTunesstore) en ook via android apps als 'Beyondpod' in de Playstore van Google.
De podcast is hier te downloaden.

Photos © ROH 2012 / Mike Hoban
Thomas Oliemans (3e van rechts) als Schaunard

Aken's Schmuckkästchen met Tristan

Het was er nog nooit van gekomen, een bezoek aan de binnenkant van het Theater Aachen, dat je op weg naar het centrum onvermijdelijk tegenkomt. Er is toneel, van het eigen gezelschap, maar ook opera. Een echt ensemble met vaste zangers in dienst en als begeleiders het Sinfonieorchester Aachen, dat bepaald geen slechte naam heeft en in zijn geschiedenis dirigenten als von Karajan en Wolfgang Sawallisch in dienst had.
Het moest 21 mei 2012 worden, en er moest een opera als 'Tristan und Isolde' geprogrammeerd worden voor ik er een voet over de drempel zou zetten.
De kennismaking met theater, sfeer en de algemene kwaliteit viel me zeker niet tegen. Het theater is nogal klein, een echt 'Schmuckkästchen', maar er was weinig provinciaals aan wat ik op het podium zag en wat er uit de orkestbak kwam. De regie beviel me het minst maar de dik veertig euro was mijn bezoek aan vijf uur 'Tristan und Isolde' zeker waard.

De recensie staat op: Place de l'Opera

Those were the days.....with Donna

Een clip uit 'a hot summer night' uit 1983.
 

Stereo uit 1595

Het is een succes dat al een aantal jaren duurt: de reconstructie die dirigent Paul McCreesh maakte van een kroningsmis voor de doge van Venetie. In 1993 werd de cd-opname ervan bekroond met een Gramophone Award en een Edison.
Het is een reconstructie die niet de pretentie heeft een exacte weergave te zijn van de kroning van doge Marino Grimani, maar die wel erg in de buurt komt en die de pracht en praal van de Venetiaanse muziekpraktijk fraai weergeeft. Verrassende combinaties van vocale en instrumentale muziek, met op zijn minst een opmerkelijk samenspel van 6 koperblazers met een schelle altviool, brachten de muziek uit het Venetië van vóór Monteverdi tot klinken. Zo ongeveer klonk het in de San Marco aan het einde van de 16e eeuw. Met verschillende opstellingen en 'stereo'-effecten werd de ruimte van de kerk gebruikt. Men kwam van heinde en verre om te luisteren naar de geluidswonderen die Gabrieli verrichte.

In de Doelen was het weer een beetje behelpen. Ideaal voor het grote symfonische werk maar net zoals bij Bach en andere oude componisten heeft de zaal een minimaal-passende sfeer en klank voor deze muziek, al viel de galm me niet eens tegen. Mooi en imposant waren de binnenkomsten van de delen van het ensemble, het Gabrieli Consort & Players. Die beweging bleef tijdens het hele concert een rode draad en maakte de avond echt bijzonder. Af en toe vroeg ik me af hoe deze opzet zou hebben gewerkt in bijvoorbeeld de Laurenskerk.
Los van de locatie was het vooral een meer dan prachtige stroom muziek, zowel gregoriaans als polyfoon, instrumentaal en met de koren. De opzet van deze reconstructie was volgens de officie, een mis van introïtus tot de postcommunio. De muziek kwam vooral van Andrea Gabrieli, aangevuld met werk van diens neef Giovanni, die het messcherpe motet componeerde waarmee het concert eindigde.
De cd uit begin jaren '90 was na afloop te koop in de hal van de Doelen. De enorme rij kopers deed recht aan de kwaliteit van de muziek en de liefdevolle uitvoering door het ensemble van Paul McCreesh. Een mooie avond Venetië anno 1595, gewoon op woensdag in Rotterdam.
Hier staat een niet-insluitbaar filmpje met de muziek van A Venetian Coronation.

Een Russische reus

Het was een verplichting zoals die er wel vaker zijn. Een bekende zanger komt naar Nederland, er moet een recensie komen en dus wordt de trein genomen en ga ik naar een concert waar ik zelf niet snel voor de deur uit zou gaan. Toch bleek tijdens de research - ik zoek meestal het een en ander uit vooraf- dat het in elk geval om iemand ging uit een productie die me zeer aansprak. Bariton Sergej Leiferkus zong een hoofdrol in de uitmuntende opera A Dog's Heart bij De Nederlandse Opera, dat kwam weer in de herinnering en dat maakte het al minder een opgave om naar het Muziekgebouw aan het IJ te gaan.

Een halfvolle zaal was er voor de bariton die al 42 jaar op de concertpodia staat, zowel in de opera als in het lied. Het werd, met een geheel Russisch programma, een avond met een weliswaar wat eenzijdig maar wel mooi en sfeervol programma. Niks spannends, geen vernieuwing, geen fratsen. Mooie muziek uit het Oosten.
De recensie staat op Place de l'Opera.