Nog nooit geweest, en toch was het al de zesde editie: Het
Architecture Film Festival Rotterdam. Het vond afgelopen dagen plaats in wat je gerust één van de architectonische hotspots kunt noemen: de Wilhelminapier op de Rotterdamse Kop van Zuid, in LantarenVenster. Het theatercomplex voor jazz en arthouse film verhuisde een klein jaar geleden naar de onderste etages van New Orleans, de hoogte woontoren van Nederland.
Het tweejaarlijkse festival legt een verbinding tussen filmkunst en architectuur. Het leidde tot drukte en hektiek in de hal van LantarenVenster, van donderdag 6 tot zondag 9 oktober Er was een kleine tv-studio, boekenverkoop door het NAI en veel film, makers en kijkers.
Meer dan twee films zien lukte me niet, maar het waren wel twee prima keuzes, zo bleek.
'Medianeras' beleefde zijn avant-premiere op het AFFR. De film vertelt het verhaal van twee eenzame zielen in Buenos Aires. Een stad die - zo vertelt de voice-over in de introductie- uit zijn voegen barst en waar achter grote gebouwen met kleine appartementen nog grotere gebouwen met nog kleinere appartementen gebouwd worden.
Hoe de hoofdfiguren Martin en Marina in die metropool leven, elkaar bijna ontmoeten en uiteindelijk bijna niet of bijna wel met elkaar in contact komen, dat toont de film in een dynamische, met veel grappen gevulde vertelling.
Cinemien brengt de film van Gustavo Taretto vanaf eind oktober in de Nederlandse zalen. Een aanrader.
In een geheel ander tempo voltrekt de film
'Antwerp Central' zich. Acteur Johan Leysen wandelt door het station van Antwerpen, het gebouw dat heel ingrijpend gerestaureerd, uitgebreid en gerenoveerd is. De film neemt je mee op een tocht door de Stationskathedraal zoals de Antwerpenaren het gebouw noemen.
De film is een poëtische reis door de tijd, van de eerste spoorwegen in België tot de ondergrondse Thalys die nu Antwerpen doorkruist. Voor liefhebbers van het gebouw - waar ik mezelf toe reken - is het een mooie uitbreiding van hun eigen waarnemingen bij het dwalen door het station, inclusief oude foto's en treinen.
De teksten van Leysen zijn afkomstig uit het boek 'Austerlitz' van de de Engelse schrijver Sebald. Die teksten zijn soms wat gezwollen en intellectualistisch, maar als je daar doorheen luistert blijft er een uniek filmisch beeld over van een van de mooiste gebouwen die ik ken. De muziek, deels bestaand en deels speciaal geschreven door Walter Hus, geeft een extra laag aan de
film.
