De drijvende diva in de Rijnhaven

Na de twee grote opera-avonden van het Gergiev Festival Rotterdam was er nog één programmaonderdeel waar opera een rol speelde: de stadshappening C the City, op de Kop van Zuid. De ‘zeemeermin van dienst’ Laura Stavinoha zong aria’s in een wel heel ongebruikelijke setting. Het zwaartepunt van het opera-aandeel in het programma van het Gergiev Festival Rotterdam speelde zich twee avonden in De Doelen af. Maar ook voor wie de stap naar De Doelen en de uitgave voor een toegangskaartje te veel was, kon iets van opera horen en zien. ‘C the City’, met 30 kleine concerten in de maritieme en grootstedelijke sfeer van de Kop van Zuid, was de zeer toegankelijke zondagmiddag in het festivalprogramma. ,,C the City – zie de stad, bespeel de stad in C-groot”, zo typeerde artistiek festivalcoördinator Jelle Dierickx dit enorme aanbod in de programmagids van het festival. Hij komt net aanlopen en tussen de uitvoering van het ‘Langste orkest ter wereld’ op de Erasmusbrug en een accordeonconcert in een drijvend paviljoen is er even tijd zijn indrukken te vragen van de première van Sadko, de avond ervoor. ,,Ik vond het magnifiek, zowel de kwaliteit als het succes bij het publiek. En nu maar hopen dat er iemand in de zaal zat die een scenische uitvoering tot stand gaat brengen in de komende jaren. De opera heeft zijn kwaliteit daarvoor wel bewezen.”

Zeemeermin
,,Kijk, daar is de zeemeermin.” Vanachter een steiger drijft een wonderlijk bouwwerkje de Rijnhaven in. Het blijkt een enorme japon te zijn, gemaakt van paraplu’s. Er klinkt muziek uit de speakers op de kade, en ineens is daar een aria van Mozart. ‘Porgi amor’, uit Le nozze di Figaro. De diva drijft langs de kade, aangestuurd door twee stoere mannen in vissenpak en op de achtergrond een boot van de reddingsbrigade. De paraplujurk glijdt als vanzelf mee met de wind en de stroming over het water.

La Boheme in Luxor
Met een camera in de aanslag staat een echtpaar te kijken, meneer maakt de foto’s. ,,We wonen hier vlakbij in New Orleans, zoiets voor je deur is fantastisch.” Of ze wel eens naar een opera gaan? ,,Ja hoor, al is het alweer een paar jaar geleden. La Bohème was dat, in het Nieuwe Luxor hiernaast.” De diva, sopraan Laura Stavinoha, schakelt moeiteloos naar Zerlina uit Don Giovanni. ‘Batti batti o bel Masetto’, de wind werkt even mee en zorgt ervoor dat het orkest uit de speakers mengt met de stem van de zangeres, wier live geluid het wint van de stem uit de speakers. Ze besluit met ‘Unna donna a quindici anni’ uit Cosi fan tutte. De tientallen mensen op de kade voor het Nieuwe Luxor, net van hun verbazing bekomen, applaudisseren voor dit hoogst ongewone recital. Met enige moeite klimt ‘de zeemeermin van dienst’ Laura Stavinoha uit de jurk en van het bootje af.

Buiten is anders
Waarom ze niet gewoon in een zaal zingt, met een orkest? ,,Dat doen er al zo veel. Ik maak graag straattheater, samen met Victorine Pasman, die de jurk heeft ontworpen. Het is klassiek in een andere vorm, waarmee je mensen bereikt die anders niet naar opera gaan. Voorbijgangers, fietsers, ze blijven even staan, of zoals hier, lopen met me mee langs de kade.” ,,Het is natuurlijk veel spannender dan in een zaal, het weer speelt een rol, zoals nu de wind, die leidt tot uitgedroogde stembanden. Natuurlijk klinkt het buiten anders, maar het is ook een ander doel.” Er staan voor deze middag nog twee optredens gepland. Met nieuw, ander publiek, want de mensen op de kade zijn alweer onderweg naar accordeonmuziek in het metrostation of de pianomarathon in Las Palmas.


Reportage voor Place de l'Opera