Het net 10 jaar bestaande gezelschap Barokopera Amsterdam heb ik, als ik me niet vergis, nog niet eerder op het podium gezien. Ze brengen kleinschalige producties van opera's uit de Barokperiode op de planken en dat lijkt veel succes te hebben. Hun verschillende Purcell-voorstellingen had ik graag gezien, en het recente Purcell-Gala van kort geleden liep ik mis door agenda-problemen. Dus het werd tijd!Dit seizoen brengt Barokopera een kamerversie van Le nozze di Figaro van Mozart, een dan de 3 Daponte-opera's. Ik was - hoe 'fout' die versie ook was vanwege het nogal afwijkende interpreteren van het libretto- heel blij met de versie die Jossy Wieler en Sergio Morabito voor de Nederlandse Opera maakten. Vorig seizoen bracht Opera Zuid een niet onaardige versie, die muzikaal iets aangenamer was dan qua toneel en vormgeving.
De regisseur van die zuidelijke versie, Sybrand van der Werf deed ook de regie van deze kamer-versie. De bedoeling was een nieuw licht te werpen op het verhaal, omdat er veel aanknopingspunten in zitten voor een verhaal naar deze tijd.
Nou ja, dat idee was leuk. De zang was mooi en het orkest was zelfs heel prettig. Barokopera speelt 'authentiek', op oude instrumenten of kopieen daarvan. Zeker door de kleine bezetting (7 musici) krijg je dan een buitengewoon mooie klank, doorzichtig, met veel meer ruimte voor details dan met grote orkesten die een veel meer verzadigd geluid produceren. So far so good.
Maar, er was ook erg veel jammer aan deze productie. De keuze van Richard Keen als verteller/Figaro bijvoorbeeld. Zijn spreekteksten waren vaak nauwelijks te verstaan, en zijn acteren vond ik zeer matig. Verder een wat moeizaam decortje, een slordig neergekwakte dia-projector op een Ikea-tafeltje*. Licht dat niet leek aangepast aan de omvang van het Schouwburg-podium. Alsof dat te groot was voor deze voorstelling.Ongemakkelijk was het ontbreken van een ritme in de voorstelling, ik kreeg het idee dat er veel niet was getest voor publiek, al was dit al de 8e uitvoering.
De 'twist' in het verhaal was niet zo duidelijk, ik verwachtte ingenieus spel met bijv Cherubino die man was of vrouw en die daarmee voor een twist zou zorgen in het verhaal. Maar het bleek te draaien om de tuin-ontmoeting, die in het oorspronkelijke libretto plaatsvindt met een als Susanna verklede Gravin. In deze versie wás het Susanna. Niet echt wereldschokkend.
Mooie muziek, goede zang en veel, heel veel gerammel. Met een te groot podium en te dure kaartjes was het geen onverdeeld aangename kennismaking met Barokopera Amsterdam.
(* model Lack á € 4,95)
___________________________________________
Barokopera Amsterdam
Frederique Chauvet/Sybrand van der Werf
Le nozze di Figaro
Schouwburg Rotterdam
18 januari 2011
