Leuk idee van het IFFR: een openluchtbioscoop midden op het Doelenplein om, zoals directeur Rutger Wolfson het zei, 'het culturele seizoen af te trappen en de intensieve voorbereidingsperiode van het komende festival te markeren'. Zijn openingswoorden op deze filmavond in de buitenlucht lukten iets beter dan een kort interview dat hij probeerde te houden met de acteurs en regisseur Nikola Ležaic, die blij en trots was met zijn Nederlandse première.
[Nokiapic (C)ois]De vragen aan hoofdrolspelers Stefan en Marko kwamen niet echt aan bij de Servische skaters die nu filmacteur waren. Knetterstoned herhaalden ze een paar keer dat de film nu maar gewoon moest beginnen. We hoorden Wolfson nog proberen het thema aan te snijden van jongeren die eigenlijk zichzelf spelen en werden bekroond met prijzen voor de beste hoofdrollen. Een vraag die wel relevant bleek bij het zien van de film 'Tilva Ros', die een in documentaire-stijl gemaakt portret van jongeren in Servie gaf.
Rond een kopermijn in het stadje Bor leven jongeren, voor wie niet erg veel te doen is. De jongens verzinnen voortdurend nieuwe ideeën voor filmpjes in Jackass-stijl. Het doet vaak zeer, het vallen, meppen en piercen dat ze voor de filmpjes doen. Helemaal deugen doen de heren en een dame (ook een verhaallijn natuurlijk) niet maar het blijft toch meer schelmenroman dan gang-movie. We zien hoe een van de jongens naar de Sociale Dienst gaat, in een traject moet en leert solliciteren. Met geestig nihillisme laat hij zich niks gelegen liggen aan de pogingen hem een in het stadje niet beschikbare baan te laten vinden.Het was verrassend dat het in een week vol regen op de IFFR Open Air-avond droog bleef en we als Tiger Friends op nette plaatsen naar een film konden kijken die dankzij geld van het Hubert Bals Fonds gemaakt kon worden. Terwijl op het Doelenplein voorbijgangers, auto's en motoren gewoon hun weg bleven vinden, zaten wij in een ongebruikelijke freeze voor het scherm.
Nog 4 maanden tot het echte, complete en vooral in-door Filmfestival in januari.
