Ieder jaar leuk en een mooi einde van het seizoen; de verzamelvoorstelling van Scapino, 'Twools'. Het format is een serie korte stukken, die met een rode draad tot een geheel worden gemonteerd. Je valt van de ene sfeer in de andere, van drama naar humor naar abstract naar concreet.Dit jaar was Scapino vanwege de Operadagen Rotterdam in dat repertoire gedoken. Veel Puccini, een beetje Verdi en een fraai stukje Haendel op de geluidstrack, en veel verschillende configuraties op het podium.
Meestal leuk, soms zakte het een beetje in, niet alle choreografen leken evenveel affiniteit te hebben met opera.
De rode draad was een licht-pretentieus gedoe met een sprekende danseres die teksten deed, niet het sterkste deel van de avond en pratende en zingende dansers, dat zagen we al eens eerder.
Maar veel kwaad kan Scapino niet doen. Bijna alles is spannend, innovatief en knap en overtuigend gedanst. Je maakt in de schouwburg bij dit Rotterdamse gezelschap altijd wat bijzonders mee. Dus volgend jaar gaan we weer....
