[(c) TA]
Er waren een paar dingen niet zo leuk aan de voorstelling 'Zomertrilogie' van Toneelgroep Amsterdam. De wat zwaardere thema's die de schrijver Goldoni, ook bekend van 'De knecht van 2 meesters', in zijn trilogie stopte, kwamen niet allemeel echt uit de verf. Het 'leven vol sociale controle en opgelegde normen' zoals we dat volgens het programmaboek zouden moeten zien in de bijna 4 uur durende voorstelling, zagen we er niet helemaal aan af.
Een kaal decor, dat is inmiddels wel traditie bij TA. Grote achter- en zijwanden met behang. Veel stoelen en los in de ruimte staande deuren, die nogal nadrukkelijk verwezen naar het kluchtgenre.
Maar, er waren ook behoorlijk veel dingen juist wél leuk aan deze voorstelling van regisseur Ivo van Hove, die koos voor een nogal kluchtige benadering van het verhaal. De acteurs liepen in en uit via de deuren maar stapten er net zo makkelijk omheen in een scene. De stoelen, en vier deuren, zo begon het maar het eindigde met het weghalen van de laatste deur, het weghijsen van de wanden. De slotscene was in een leeg toneelhuis.
De vertaling werd gedaan door Gerardjan Rijnders, losjes en in een modern jargon. In die sfeer was het een bijna subtiele grap toen Hans Kesting als Ferdinando in een scene binnenkwam en uitriep: 'Shalalie, Shalala, wat een sfeer hier'!
Net voor de pauze, hoofdrol Giacinta, die zich ineens naar het publiek richt en zegt: 'En hier had de schrijver dus een lange monoloog over de liefde enzo gepland, maar laten we u dat maar besparen'. Pauze. Wat later in de voorstelling raakt ze helemaal in de stress van een brief die ze krijgt van haar geliefde. Ze rent naar voren en vraagt iemand op de eerste rij: 'maak effe open'
Zo zaten er meer mooie vondsten in deze productie, die nadrukkelijk koos voor licht&luchtig. Als je dat eenmaal accepteerde, had je een prima avond. Kesting, Barry Atsma, Fedja van Huet, Marieke Heebink als geweldige Vittoria, een hele goede hoofdrol van Karina Smulders en net onderscheiden Kitty Courbois, de hele top van TA deed mee en liet ons veel lachen en soms een klein beetje nadenken.
