Op een festival in Marseille keek ik met veel plezier naar het wonderlijke duo 'Les Etoiles'.
In Parijs, in L'Olympia, zag ik Julien Clerc, en in Chatelet was ik op de verjaardag van Juliette Greco, twee jaar geleden. Oh ja, en ooit zaten we wat ongemakkelijk in een klein zaaltje van een Parijs Café-Theatre voor een zanger wiens naam ik vergeten ben.
Antwerpen, ook voor JC, en een aantal keer Luik, dat vaak in het tourschema zit van Franse artiesten. Daar zag ik in het Theatre Forum o.a. Maurane, de geweldige Claude Nougaro en twee keer mijn idool Veronique Sanson.
[foto (C)ois]Maar je kon en kan soms gewoon in Nederland blijven. Mijn eerste chanson-concert, ik was een jaar of 17, met de niet zo heel bekende zangeres van het politiek/literiare chanson Francesca Solleville. Een paar jaar later in de Doelen, volstrekt uniek, een van de grote Drie, Leo Ferré.
In Vredenburg-Utrecht, Serge Lama. Julien Clerc in Carré. In de Amsterdamse RAI zag ik een nog beginnende Patricia Kaas en er was een zeldzaam optreden in Maastricht van Nicolas Peyrac.
En toen, zomaar ineens in 2010, stond Michel Fugain in Rotterdam, het nieuwe Luxor. Ruim over de 60 inmiddels. Begonnen tijdens wat in Frankrijk "les annees Yé-Yé" heette: de periode begin jaren '60. Van de platen kennen we de jaren van Michel Fugain et le Big Bazar. Voorstellingen waar je graag heen wilde maar die in Parijs altijd volgeboekt waren. Le Printemps, Attention mesdames et messieurs, Bravo monsieur Le Monde.Zoveel jaren later, een echte tour-de-chant van Fugain in een vol Luxortheater. Pittig bandje achter hem, een wat eigenwijze mevrouw van de Alliance Francaise voor het ter plekke vertalen van zijn verhalen. Mooie conferences over Fugain's loopbaan. "L'amour, L' amitié, le soleil", daar gaat het volgens hem om in het leven.
Op een bandje Charles Aznavour, en verder veel liedjes. 'Fais comme un oiseau' en natuurlijk 'un Beau romance'. Mooi gezongen, maar zijn grappen eromheen gingen toch vooral over de hypotheek die hij zo makkelijk kon betalen van de opbrengsten ervan. Een briefje dat op iemand op het podium gooide, ging over hoe het nu was met de leden van de Big Bazar. Ook inmiddels ouuuuudddddd, meldde Fugain met enige ironie.
Een tv-reunie van Michel Fugain met Le Big Bazar tijdens een uitzending van Patrick Sabatier in 1989 was een emotioneel weerzien.
Die lichte toon, soms wat zelf-ironie, en een prettig soort nostalgie maakte het een mooie avond. Michel Fugain was prima bij stem, klonk vitaal en energiek en teerde niet op zijn oude roem. Leuke man, die leerde van het leven en lekker doorzong, in goede en slechte tijden.
[Nokiapic (C)ois]
