In J'ai tué ma mere praat vrijwel iedereen zoals Céline Dion. Dat is een enorm nadeel van deze film. Franstalig Canada heeft een oorverblindend lelijk accent waar ze weliswaar niets aan kunnen doen, maar wat dialogen bij voorbaat onaangenaam maakt.
Met dat nadeel heb ik meteen het enige grote minpunt van de film gehad. Want verder is het vooral een aardige, grappige en soms bijtende documentaire-achtige coming-of-age film, gemaakt door Xavier Dolan, die ook de hoofdrol speelt als Hubert. De 20-jarige maker is in de film een puber van 17 die met zijn moeder in huis woont. In het eerste deel strijden beide hoofdfiguren om de hoogste irritatiefactor bij de kijker. Ma is een vies-etende, drukke en tobberige vrouw die op geen enkele manier iets lijkt te willen begrijpen van haar zoon. Die zoon is een puberale zeurnicht (volgens de beschrijving op de Iffr-site is hij een 'zelfverzekerde' jongen) die voortdurend commentaar heeft op zijn moeder en dat met veel lawaai uit. Het essay dat hij over zijn moeder moet schrijven op school probeert hij te ontlopen door te zeggen dat ze is overleden. Ze stuurt hem furieus naar een kostschool.
In de loop van de film ontstaat er een verhaal, maken de twee dingen mee die ze raken en wordt het eigenlijk een behoorlijk ontroerende en grappige film.
De jongerenjury van het Filmfestival, de Moviesquad, kende deze film de hoofdprijs toe. Een originele keuze.
