Er draaiden dit jaar twee films die
Moscow (of Moscou) heten op het IFFR. In de haast bestelde ik kaarten voor de verkeerde, maar echt spijt kreeg ik er niet van. En zoveel maakte het niet eens uit. De film die ik wilde zien ging over een theatergroep in Rio die het stuk 'Drie Zusters' van Tsjechov opvoert. De film die ik op zaterdagmiddag in Pathé zag, ging over twee vriendinnen, waarvan één toneel wil spelen en gaat auditeren voor een rol in.....'Drie Zusters'. Bij beide films verwees de titel naar de stad Moskou, die in de stukken van Tsjechov symbool staat voor hoop, vrijheid en het echte leven.
In Seoul treffen twee vriendinnen elkaar weer, na enkele jaren. De een is secretaresse bij een groot bedrijf, de ander strijdt in de vakbond verbeten voor betere werkomstandigheden. Die twee levens blijken lastig te verenigen, maar toneel is een gedeelde liefde.
De confrontatie met de verschillen, op de besneeuwde helling van een berg buiten Seoul, biedt prachtige scenes. De tekst gaat geleidelijk over van de eigen woorden van de meisjes naar de fraaie zinnen die Tsjechov schreef voor het eind van 'Drie Zusters'.
In Seoul treffen twee vriendinnen elkaar weer, na enkele jaren. De een is secretaresse bij een groot bedrijf, de ander strijdt in de vakbond verbeten voor betere werkomstandigheden. Die twee levens blijken lastig te verenigen, maar toneel is een gedeelde liefde. 
