De maand november is geen veelbezongen of -beschreven maand. Hoewel het niet eens tegenvalt als je wat rond-googlet: Eva Cassidy bezingt november, er is natuurlijk
'November Rain' van Guns 'n Roses, en ook Tom Waits heeft een nummer dat 'November' heet. In een Franse platenzaak zag ik ooit een lp van Barbara met een lied over de 11e maand. In Kurt Weill's September Song zit een verwijzing.
Allemaal leuk voor een novemberkind als ik. Maar niemand maakte ooit een mooiere beschrijving van de spleen en melancholie van de herfst in november dan de dichter J.C. Bloem.
November
Het regent en het is november:
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.
En in de kamer, waar gelaten
Het daaglijks leven wordt verricht,
Schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.
De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is allengs geen onderscheid
Meer tussen dove herinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid.
Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan den tijd;
Altijd november, altijd regen,
altijd dit lege hart, altijd.
J.C.Bloem
