Een van de huisensembles van het centrum is de Akademie fuer Alte Musik Berlin. Van hen werden deze zomer grote producties op video getoond.
Een eenvoudig maar doeltreffend concept: video op groot scherm, drankje erbij en een korte inleiding door de producent.
Op de avond dat wij er waren werd de productie van de opera 'Dido and Aeneas' van Henry Purcell vertoond. De opera uit 1689 (het is officieel meer een toneelstuk met muziek, ook wel kameropera genoemd) behoort wat mij betreft tot het allermooiste dat de muziek in de laatste 400 jaar heeft voortgebracht.
Barokopera's worden niet vaak scenisch opgevoerd, mogelijk omdat de verhalen nogal ingewikkeld en over the top zijn. En het accent bij de uitvoering ligt doorgaans meer op de opvatting die de dirigent heeft over de manier waarop deze muziek gespeeld moet worden. Over de uitvoeringspraktijk van barok is de laatste decennia veel geschreven en onderzocht. Je hoort grote verschillen tussen een recente opname van Emanuelle Haim en bijvoorbeeld de opname die begin jaren '50 werd gemaakt in Londen. Die opname vond ik op cd toevallig in een Berlijnse winkel, met de legendarische Kirsten Flagstad.
De productie van de Akademie wordt al een paar jaar gespeeld. Er werd samenwerking gezocht met choreografe Sasha Waltz. Die pakte bij haar eerste opera-regie uit, liet grote waterbassins aanrukken en maakte het onderscheid tussen solist en koor, dansers en zangers bijna onzichtbaar. In 2006 stond de productie in het Holland Festival, waar ik met I. in het Muziektheater in Amsterdam erg onder de indruk raakte.
De video is een heel goede weergave van het theaterspektakel, dat in de herfst nog een paar keer gaat in de Staatsoper in Berlin. Daar werd deze versie ook opgenomen. Zo waren we, via de video, toch nog even in dat uitnodigende gebouw -waar we geregeld langsliepen dezer dagen- aan Unter den Linden.Komend jaar is Henry Purcell's 350e geboortejaar. Dat levert vast nog een heleboel Purcell-muziek op. Ik kan niet wachten!
