foto: berbera van den hoekJe moet deze zomer best moeite doen om niet over Wouter Hamel te struikelen, op enig muziekevenement. Afgelopen weekend kwam ik hem twee keer tegen op het North Sea en de komende weken staat hij op ongeveer ieder festival in elk godvergeten oord in NL. Hamel is hot. Het droomprinsje van de Nederlandse jazz wil niet echt in dat hok. Hij kiest voor een jazzy aanpak maar zijn zelfgeschreven liedjes zijn soms behoorlijk poppy en vlot.
Mister gentle voice, zo luidt zijn bijnaam in Japan, het land waar hij naast Nederland inmiddels behoorlijk bekend is. Meer landen in het verre Oosten hebbben interesse. Belgie blijft nog wat achter, de in-store in Antwerpen, eind 2007 werd door, mijzelve niet meegerekend, zo'n 9 mensen bezocht.
[pic: ©ois]Maar het Amsterdamse Concertgebouw zat op deze avond in de Robeco-zomerserie vrijwel vol. Wouter Hamel, met uitgebreide band waarin voor de gelegendheid een kopersectie opgenomen was, had er na de grote optredens in de Kuip (bij Doe Maar) en op het North Sea duidelijk zin in. De clubtour van dit voorjaar beperkte de mogelijkheden voor bijvoorbeeld het zingen van een ballad nogal, zo vertrouwde hij zijn publiek toe. Al bij het eerste nummer, Details, hoorde je dat hij in de grote zaal, die meer nagalm kent dan een gemiddeld poppodium, lekker de ruimte nam om uit te pakken. Hoewel enigzins geintimideerd door de legendarische locatie, lukt het hem goed om de zaal te bespelen met zijn stem, muziek en ook wel met de tussenteksten die de laatste tijd aan kwaliteit en effect gewonnen hebben.
Het publiek was meer dan bereid zich te laten betoveren en vooral in de toegift 'useless fraud', helemaal solo gezongen in een volgspot zwijmelde de zaal lekker mee. [opname uit Paradiso, nov 07]
Met de hele band op het podium en de zaal die staand meeklapte eindigde met de klassieker 'Hallelujah I love him so' dit zomeravondconcert.
Er wordt gewerkt aan de tweede cd en dit najaar staat er een theatertour op de planning. Wouter Hamel blijft nog wel even hot.
