De Franse componist Hector Berlioz kwam ook in het boek voor. Hij werd afgebeeld op een cartoon, waarin hij omgeven was door toeters, strijkers, en slagwerkers. Je kon zien dat het een teringherrie moest zijn. Ik vond op een site die helemaal gewijd is aan cartoons over Berlioz een tekening die wel wat lijkt op wat ik me herinner uit het schoolboek.
Door die cartoon was ik bij voorbaat niet erg gecharmeerd van de muziek van Berlioz. Gek genoeg associeer ik de maker van onder andere de Symphonie Fantastique nog altijd met lawaai. Ten onrechte, natuurlijk.
Gisteravond was ik in Utrecht, bij de 'Vrijdag van Vredenburg'. De symfonie voor orkest en koor 'Roméo et Juliette' werd uitgevoerd door het Radio Philharmonisch Orkest en als solist onder andere Thomas Oliemans. Diens optreden maakte de meeste indruk.
Het was een avond van subtiele effecten, pizzicati door de strijkers en verhalende muziek. Het verhaal van Romeo en Julia zit niet in de vocale stukken (begin en einde) maar in de vijf symfonische delen. Het licht in Vredenburg was sterk genoeg om mee te kunnen lezen, zodat je goed kon volgen wat er in de muziek qua verhaal gebeurde. Dat was wel nodig, zo veelzeggend is orkestmuziek meestal niet.
De recensie van de avond staat op Place de l'Opera.
