Zo druk als onlangs bij Don Giovanni was het niet in de Pathé. Toch waren een paar honderd mensen bereid een dikke vijf uur op zaterdagavond te besteden aan Siegfried, het derde deel van de cyclus Der Ring des Nibelungen.
De New Yorkse Metropolitan Opera doet twee seizoenen over de Ring. Vorig jaar waren das Rheingold en Die Walküre aan de beurt en dit seizoen staan Siegfried en Götterdämmerung op de agenda.
Het begin van de avond was mooi. Het enorme decor-apparaat dat regisseur Robert Lepage speciaal liet maken voor de Ring-cyclus in de Met heeft al voor veel ophef en gedoe gezorgd. Er moest in het gebouw een speciale vloer worden gemaakt om het ding te kunnen plaatsen. Het was enorm duur en het ging al heel vaak mis. De machine bestaat uit 24 balken die op allerlei manieren kunnen draaien en zo voor vrijwel elke denkbare vorm van decor kunnen zorgen.
 |
| Foto: Metropolitan Opera |
Bij het begin van de voorstelling stond the Machine als groot grijzig ding op het podium. Alsof regisseur Lepage, net als een goochelaar die zijn lege handen toont voordat daar allerlei sjaaltjes en kaarten en eieren uitkomen, wilde laten zien hoe het ding eruit kan zien: grauw en vormeloos.
De rest van de avond was the Machine dankzij projectie, 3D-animatie en belichting een kermis aan omgevingen, effecten en locaties. Veel donker woud en bergen, zoals het verhaal van Siegfried - dat zich alleen in de natuur afspeelt- voorschrijft.
 |
| Foto: Metropolitan Opera |
De bezetting was buitengewoon goed gelukt. Bryn Terfel heeft al een aantal keren Wotan gedaan maar voor hem was de vermomming waarin Wotan in deel drie de Wanderer zingt een roldebuut. Het onvoorziene probleem dat de hoofdrolzanger voor Siegfried enkele weken voor de première moest afhaken bood Jay Hunter Morris de kans die rol in het grote kader van de Metropolitan Opera en de wereldwijde bioscoopuitzending te zingen. Morris komt uit Paris, Texas en kon zijn eigen verbazing over de stap van daar naar New York maar nauwelijks verbergen. Hij deed zijn rol heel goed, soms wat meer ingehouden dan de andere tenoren die ik eerder in Siegfried hoorde, zoals Siegfried Jerusalem vanaf dvd in Bayreuth en Mati Turi kort geleden bij de Nationale Reisopera.
Hoewel Siegfried een relatief licht verhaal heeft en niet veel actie kent, werd het geen moment langdradig. De ruim vijf uur vlogen om.
Een recensie met een vergelijking tussen
Siegfried in Enschede en New York staat op Place de l'Opera.
