Nou graag, dacht ik, een repetitie wordt juist leuker als je stops en discussies meemaakt en kunt volgen op welke momenten het lastig wordt. In de zaal zaten mensen verspreid met draaiboeken, partituren en laptops. Iedereen had een eigen belang om zaken te testen en te zien hoe de dingen gingen op het podium. Dat was een strakke catwalk, fel verlicht aan de onderkant, waarbinnen het orkest zat. Achteraan, problematisch voor de zichtlijnen van de bezoekers aan de opera die aan de zijkanten van de rijen zitten, een plek voor wat scènes aan het water.
Interessant om te zien hoe makkelijk zangers in hun rol stappen, even stoppen, hernemen en serieus verder zingen. Hier en daar dook wel wat meligheid op.
Het Nederlands Kamerorkest had het druk in de bak, evenals het koor van De Nederlandse Opera dat op het strand moest liggen, een afschrikwekkend groot onweer moest meemaken en daarbij ook nog moest zingen. Een moment werd een aantal keren gerepeteerd: een man loopt naar achteren, slaat met een intvis op de vloer en op dat moment moet het koor zingen, breekt er een onweer los en speelt het orkest. Dat moment timen bleek nog een aardige puzzel. Het echtpaar Ursel Herrmann en Karl-Ernst Herrmann heeft enkele jaren geleden deze productie al eens gedaan. Ditmaal is de zaak mooi bezet met Michael Schade die me een hele aardige Idomeno leek. Er was tijdens de repetitie ook al wat zang te horen van Stéphanie d'Oustrac, Judith van Wanroij en Susan Gritton. Ik kijk ook erg uit naar het complete optreden van Edgaras Montvidas als Arbace. Een jonge zanger met een bij de repetitie al indrukwekkend geluid.
De première bij DNO is op 9 november. Ben erg benieuwd.
