Habemus een zeventje

Een eerdere film van regisseur Nanni Moretti staat me nog enigszins voor de geest: een man die op zijn brommer door Rome toert. Dateert uit 1993 en dus niet meer scherp op het netvlies. 'Caro Diario' was een mooie film. Moretti is niet alleen regisseur, hij speelde in een aantal films, waaronder 'Caos Calmo' van een paar jaar geleden.
Hij heeft een nieuwe film uit en die is veelbelovend: er overlijdt een paus, het college van kardinalen komt bijeen in het Vaticaan om een nieuwe prelaat te kiezen. Onvoorziene problemen ontstaan als de gekozen paus ineens aan faalangst lijdt en niet durft. Het balkon blijft leeg, de gelovigen op het St Pietersplein hebben wel de witte rook gezien en een oude kardinaal heeft het 'habemus papam' al voor de stad en het land uitgesproken. De nieuwe paus, een bijzondere rol van Michel Picolli, durft niet. Er wordt in paniek een 'psycho-analyticus' bij gehaald. Die term valt een paar keer, het lijkt me een wat merkwaardige verwisseling met een 'psycho-therapeut'. De behandeling slaat niet erg aan en op een bepaald moment neemt de versgekozen paus de benen en gaat Rome in.

Het verhaal is absoluut origineel, jammer dat het tegen het einde erg inzakt en de vondsten kennelijk op waren. Dat maakt de film achteraf toch niet meer dan een zeventje waard, hoe leuk de basis ook is.
Blijft de kleurrijke manier waarop het leven in het Vaticaan tijdens de geheime verkiezingen is gefilmd, schijnbaar op locatie, de bijzondere rol van acteur Picolli en de muziek van Mercedes Sosa en van Arvo Pärt.