Na enkele decennia gezoek naar locatie en ontwerp van een muziektheater in Amsterdam, vanaf 1955, kwam architect Holzbauer in 1979 met een nieuw idee: het koppelen van het te bouwen stadhuis met de ontwerpen voor een opera/muziektheater. Zo ontstond het Muziektheater, dat ook vaak Stopera genoemd wordt.
Het gebouw aan de Amstel staat er 25 jaar, reden voor een feestelijk jubileum-weekend.
Een van de activiteiten in het feestweekend was een theaterproductie waarin de bewoners van het pand, De Nederlandse Opera en Het Nationale Ballet, hun kwaliteiten zouden bundelen. De voorstelling die Lotte de Beer en Minou Bosua maakten zat vol met verwijzingen naar die twee theatervormen. De maaksters kozen voor een vlotte, lichte aanpak met soms behoorlijk dramatische momenten. Ze maakten relatief veel gebruik van toneel- en cabaretelementen. Wellicht omdat het niet makkelijk is om voldoende tempo te maken vanuit alleen opera- en dansvormen. En misschien ook wel omdat ze een aanpak kozen voor een breed publiek.
Verdwaalde prinses
Basis van de voorstelling was het verhaal uit de opera Aïda, hier vertaald naar 'Aïda, Arabische prinses verdwaald op Koninginnedag'. Het koor van De Nederlandse Opera was een belangrijke factor in de 'massa-scenes', er zat dans in van Het Nationale Ballet, streetdancers deden mee en het ZO! Gospelkoor zong.
De maaksters sneden veel grote thema's aan in hun voorstelling. Wat betekent het als een eenling in een vreemde omgeving terecht komt, liefde, wraak en dood, het kwam allemaal voorbij in de rode draad van Verdi's Aïda. Alle acteurs in de hoofdrollen, Aïda, de slavin, haar vader Amonasro, Radames en alle anderen hadden een dubbel die vocaal meedeed. Kelly God, vorig jaar mooi als Sieglinde in de Enschedese 'Walküre', zong Aïda. Bastaan Everink, de Nederlandse bariton die vooral in Duitsland werkt, vond ik een indrukwekkende Amonasro, al was hij wel heel veel jonger dan de vader van Aïda die hij vocaal dubbelde.
Behoorlijk wat opera, soms toneel, nogal geestige decor-elementen - met name in de optocht van Koninginnedag - en cabaret, vooral in de rol van de Hogepriesteres als vertelster. Minou Bosua deed die rol met opvallend veel kwaliteit, ze timede geweldig en was vaak grappig en kleurrijk, Haar teksten gingen veel over Nederland, de maatschappij en de verschillen. En ja, die dialoog tussen twee politici in de Tweede Kamer van afgelopen week, die zat er ook in. De actuele grappen en verwijzingen zaten, tot mijn genoegen, vrij gedoseerd in de voorstelling.
Uitbundig
De productie werd afgelopen vrijdagavond maar twee keer gespeeld. Zeker gezien dat gegeven was er hard gewerkt aan een levendige, uitbundige voorstelling. Soms een beetje revue, soms een beetje school-musical maar hij toonde ook welke kwaliteiten er binnen, maar ook buiten het Muziektheater in Amsterdam bestaan. De streetdance en het gospelkoor gaven het geheel een moderne, 'urban' sfeer. En daarbinnen waren er mooie fragmenten uit Aïda, begeleid door Holland Symfonia onder leiding van Otto Tausk. De combinaties waren gewaagd, maar ze werkten.
________________________________________________________________________
Aida, Arabische prinses verdwaald op Koninginnnedag
Jubileumvoorstelling Muziektheater Amsterdam
Vrijdag 23 sept. 2011.