Maar beneden in de hal vertelden musici over hun instrumenten en je kon zelf een schild of een zwaard maken in de knutselhoek. Dat is heus niet altijd.
De koffie stond klaar en ik dacht er heel veel glazen rosé naast stonden maar dat bleek ranja.
De zaal zat vol mensen en kinderen van alle leeftijden. Het werd donker, het werd maar een klein beetje stiller en er kwam een meneer op die voor het orkest ging staan en een mevrouw die in een hele grote stoel ging zitten. Die stoel leek wel een troon.
De mevrouw begon te vertellen over Lars, zoon van de koning, die zich verveelde en graag een echt ridderfeest wilde organseren, met échte ridders en zwaarden. Ze praatte eerst een beetje vlug maar later ging ze iets langzamer vertellen. Als ze voorlas dat bijvoorbeeld de koning in het verhaal iets zei, dan deed ze raar met haar stem en was het nét of je de koning zelf hoorde. Ze kon heel mooi vertellen en we zaten al snel helemaal in het verhaal. Dat Lars op de boot naar Amerika ging om daar koning Arthur te vragen of hij op zijn ridderfeest wilde komen, dat zagen we zo gebeuren. Af en toe ging het licht dat op de mevrouw stond uit, en begon het orkest ineens te spelen. Op het scherm zagen we filmpjes van het verhaal en soms zag je de orkestleden van dichtbij.
In het verhaal ging op een bepaald moment het ridderfeest echt beginnen en toen droegen alle orkestleden ineens mooie gouden kronen.
Dat het nog een heel gedoe was, dat ridderfeest met échte ridders en échte zwaarden en een draak die vuurspuwde, nou dat was ons wel duidelijk geworden door het verhaal van de mevrouw in de stoel.
De muziek aan het einde klonk heel erg feestelijk. Ik kende die muziek niet, maar S. die mee was zei dat het muziek was van Assepoester, en dat ze een dvd had daarvan. Handig om tien-jarigen die er echt verstand van hebben, bij zoiets in de buurt te hebben.
S., die met broer en zus, haar ouders en ik in die bomvolle Doelenzaal zat, was al vaker naar zo'n concert als dit gweest. Toen ik vroeg hoe ze het vond, zei ze dat ze dit het állerleukste vond van álle dingen die ze in de Doelen gezien had. En je kon aan haar gezicht zien dat ze het meende.
