Op enig moment besloot Arnold Dorsey in Engeland dat die naam hem niet zou helpen bij het opbouwen van een zangcarriere. Om onbekende redenen koos hij de naam van een Duitse compinist en zo werd hij Engelbert Humperdinck. De erven van de echte Humperdinck hebben nog getracht die keuze tegen te houden maar dat blijkt niet gelukt te zijn. Gevolg is wel dat veel mensen de naam kennen. De Engelse zanger verkocht zo'n 150 miljoen platen.De échte, de componist Humperdinck (1854 - 1921) was ook nog dirigent en gaf veel les in zijn leven. Hij werkte een tijd samen met Richard Wagner en doceerde aan conservatoria in veel grote Duitse steden. Hij componeerde rond de 170 werken voor orkest, koorwerken, wat kamermuziek en een aantal opera's. De sprookjesopera 'Hänsel und Gretel' is zijn beroemdste en meest uitgevoerde werk. Het werd na de première in 1893 in Weimar een groot succes in de hele wereld, wat Humperdinck ook financieel onafhankelijk maakte. De première, op 23 december 1893, stond onder leiding van de componist Richard Strauss, niet de eerste de beste.
Met een last-minute kaartje zat ik in de Rotterdamse Schouwburg, in een zaal met de bedoelde samenstelling: zeer oud en veel zeer jong. Niet vol, helaas, en dan is het toch een schrijnend beeld: de bus uit Aachen waarin het koor op en neer reisde, en de Maastrichtse bus die het Limburgs Symfonie Orkest en de solisten vervoerde.
Deze grote productie van Opera Zuid, die zijn thuisbasis heeft in Maastricht, reist door het land voor 12 voorstellingen.
Het is echt opera, deze voorstelling die op een aardige manier aanleunt tegen toneel en musical. De vormgeving is prachtig, met de Ikea-achtige kinderkamer waar Hans en Grietje hun eigen verhaal lezen, het bijna echt eetbare huis van de Knusperhexe en het bos waarin de bomen op raadselachtige wijze van plaats veranderen. De vertaling, die bij dit overbekende verhaal niet zo heel erg nodig is, was een beetje mal. Hans zingt volgens de boventitels 'mijn moeder is depri' en Grietje zegt dat ze zingt 'zoals Beyoncé'. Maar verder is het erg leuk gedaan, decor en licht zijn mooi en het tempo zit er goed in. De muziek, hier en daar gebaseerd op volksmuziek, is niet zo gek makkelijk, een soort Wagner-light. Hoewel ik niet goed weet of het voor jonge kinderen aantrekkelijk is om naar een opera te gaan, is de drempel laag gelegd, zonder concessies aan kwaliteit en artistiek gehalte.
Na de 'Dido' aan het begin van het seizoen in Maastricht was dit de tweede productie van Opera Zuid die me zeer beviel. En met een beetje mazzel lukt het om naar de volgende productie te gaan, Mozarts 'Le nozze di Figaro' met grotendeels dezelfde solisten, zoals Karin Stroobos (hier als de jongen Hänsel), Kim Savelsbergh (Grietje) en zeker ook Mark Omvlee die dan Don Basilio zal zingen en in het sprookje van Grimm de sprookjesachtige rollen van Sandmännchen en Taumännchen fraai neerzette.
[foto's Opera Zuid]
