Een Olivier voor iets minder dan één Adriaan

Zijn er nog mensen in mijn kringen van vrienden en bekenden die geen boek uitbrengen? Het gaat hard, deze maanden. Oud-collega Roderik schreef samen met Nienke Verhoeven over acqusitie. Ze maakten er geen boek over, maar een waaier. Maar ja, acquistie is geen kunst. Althans niet in het kader van dit klog.
Paul van der Eerden's 'Poudre aux Moineaux' bij uitgeverij Buchet/Castel is niet door maar óver hem geschreven. Binnenkort meer hierover.

Olivier van Beemen, de Correspondent, schreef een literair en ook journalistiek boek. Zijn ervaringen in Parijs op Parijsblog lees ik al een aantal jaren, zijn artikelen zijn geregeld te lezen in Elsevier, het Parool en het Financieel Dagblad.
Misschien had ik het zelf wel willen zijn, correspondent in Parijs. Het is daarom dat ik altijd met veel plezier zijn blog, artikelen en reportages lees. In zijn boek 'In Parijs' vormen zeven jaar wonen en werken in Parijs de basis. Hij beschrijft zijn leven van een beginnend (want piepjong) correspondent in de Franse hoofdstad, verbonden aan de ontwikkelingen in de Franse politiek, de cultuur en het dagelijks leven. Het zijn geen weblogverhalen waar door uitgever Balans een nietje door geslagen is. Er is hard gewerkt, gestyleerd en gestructueerd om de verhalen -die ik deels al kende van Parijsblog- in het perspectief te plaatsen van de Franse maatschappij, met zijn eigenaardigheden en tradities. Huursubsidie voor weinig verdienende buitenlanders, waardoor zijn eerste kamer, een chambre de bonne, betaalbaar blijft. Waar we in Nederland al fronsen als een verhuurder een recente loonstrook wil zien, blijkt voor het huren van een woning in Parijs een heel dossier nodig.
Zijn werk als correspondent voert hem naar de kantoren van politici als Jean-Marie Le Pen en Bernard Kouchner. Hij interviewt schrijver Michel Houellebecq en bezoekt een kolkende avond met Ayaan Hirsi Ali op de Ecole Normale Superieure in het Quartier Latin.
Correspondent aan het werk

Snelle auto's? Nee, vooral de fiets. Vliegtuigen? Af en toe. Satelliettelefoons en andere gadgets? Slechts een Macbook, tot jongeren in de banlieu van Grigny die harder nodig denken te hebben. De beroving is een treurig maar ook spannend onderdeel van Olivier's avonturen in de Franse banlieus, waar hij ter plekke verslag doet van de rellen van ontevreden jongeren.
In het hoofdstuk Camping Parijs, over de daklozen in de stad, staat het mooiste verhaal van dit boek. Het gesprek met een Nederlandse zwerfster, Linde, is ontroerend.
De kern van het boek is het verhaal van een echte Hollandse jongen die open staat voor ervaringen, bereid is de eigenaardigheden van zijn nieuwe woonplaats te accepteren maar die au fond een echte Hollandse jongen blijft. Op de fiets naar het Élysée, liftend op reportage, winkelend bij BHV ('tout pour trouver son bonheur') in plaats van een hippe boetiek in de Marais als Fripe Star. En die het eerste exemplaar van zijn boek overhandigt aan....zijn moeder Ria.
Adriaan van Dis moest verstek laten gaan bij de presentatie van het boek waarvoor hij een ronkende aanbeveling schreef. Hij was in de Stopera, waar de nieuwe boekenbonnen met auteursportretten werden gepresenteerd.
In alle grote boekhandels in Nederland ligt 'In Parijs', waarvoor Emile Gregoire veel foto's leverde. Je koopt het voor iets minder dan één Adriaan, voor ruim 2 Wolkersen of een ruime Palmen.