Het kon niet op, deze juni-zondag in Den Haag. Een uitnodiging van de Avro, consumptiebonnen zelfs en een vol programma met klassieke muziek. Het Festival Classique raasde met beschaafd volume een weekend lang door de doorgaans brave Hofstad. Het net opgeleverde Lange Voorhout, inclusief schelpenpad, podia op en rond de Hofvijver, een festivaldorp op het Plein en vooral veel concerten op allerlei plekken in de stad. Heel veel daarvan, zoals een fraaie Dido en het Oranje-concert, heb ik allemaal niet kunnen zien. Maar deze zondag was er genoeg te beleven.
In een tent naast de Avro-bar begon de dag met optredens van jonge talenten, kids van rond de 14 jaar die viool, cello of piano speelden. Buiten stonden in de muziektent de deelnemers aan de Suzukicursus, een Japanse methode om kinderen vroeg te leren spelen. Piepkleine kindertjes op dito viooltjes waar ze soms ook wel een beetje muziek uit kregen. Net als kort geleden bij Scapino klonk ook hier Mozart's 'Ah! Vous dirai-je, Maman', zeg maar de oerversie van 'Altijd is Kortjakje ziek'.
In de Koninklijke Schouwburg, het bastion van fraaie maar ook altijd nette podiumkunst, speelde 's middags de artist-in-residence van het festival, violist Daniel Hope. Hij werd begeleid door Sebastian Knauer op piano. Hope heeft de laatste jaren dat het Beaux Arts Trio bestond gespeeld naast o.a. primarius Menahem Pressler. Gevraagd worden voor zo'n beroemd ensemble is een levenslang brevet van vol-vermogen.
De heren speelden De Falla, Grieg en Gershwin in een afwisselend en intens programma. Tussendoor waren er anekdotes, waaronder die waarin werd uitgelegd waarom een van de schouwburg-loges rood was uitgelicht: Paganini werd ervan verdacht dat zijn virtuose vioolspel het resultaat was van een pact met de duivel, en omdat te illustreren liet hij in elke concertzaal een loge vrijhouden, voor het geval dat. Hope speelde de slotstukken van het optreden, songs van Gershwin losjes en jazzy, als een ode aan de grote jazzviolist Stephane Grapelli. Die volgens het verhaal zo goed was omdat hij voor en tijdens concerten aanzienlijke hoeveelheden whiskey achterover sloeg.
Tout Den Haag, met een accent op Wassenaar en het Bezuidenhout, was in de binnenstad. En dat zal met zo'n sjiek en rijk georganiseerd Festival Classique volgend jaar ongetwijfeld weer zo zijn. De Avro komt vast weer, komend jaar juni. En ik ga ook.
