zaterdag 16 mei 2009

Toch ook best cultuur: het Eurovisiesongfestival


De content van deze pagina's is de laatste tijd wel erg zwaar, met opera en oorlog en Bach. Voor het nodige tegenwicht daarom een onderwerpje over het muziekfestival dat veel mensen driekeerniks vinden maar waar toch veel over gesproken wordt.
In februari was ik voor een dag een heel klein radertje in de licht-hysterische machinerie die 'Eurovision in concert' in Amsterdam produceerde. Ruim 20 deelnemers aan het ESF kwamen een voorproefje geven van hun bijdrage op een concert in Marcanti. Van die avond heb ik niet zo veel mee gekregen omdat mijn taken vooral in het hotel waren, waar de deelnemers werden ondergebracht. Toen ik laat op de avond uiteindelijk Marcanti binnenkwam en naar een rustige backstage-plek zocht, was er net in de zaal totale gekte, die veroorzaakt bleek door het optreden van de 'anti-crisis girl' Svetlana Svoboda.De Oekraïnse had me die dag nogal wat werk bezorgd door niet heel alert te reageren op signalen dat er gerepeteerd moest worden en dat ze in een taxi moest. De opwinding in de zaal gold niet zozeer haar zangkwaliteiten als wel het ballet dat haar vergezelde. De stuurse hangjongeren die lang in de lobby van het hotel hadden gezeten die middag, bleken schaars gekleed met veel spierballen een pittig choreografietje te doen dat het herenpubliek in lichte extase bracht. De Oekraïnse inzending staat hoog in de polls voor vanavond.
Allerlei mensen die vanavond op het podium in Moskou staan heb ik 'in burger' voorbij zien komen. Sasha Son uit Litouwen, die met 'Love' vandaag opent. Klein kereltje met een hoedje die een mooi liedje zingt.
foto: songfestival.web-log.nl
Twee stuurse Armeense dames, voor het eerst buiten hun land op reis, die 'Jan Jan' gaan zingen vanavond.
Nelly Ciobanu, uit Moldavië. Een beetje moe en gespannen, die wat haast had met haar bagage en daarmee de baliemensen van het hotel tot waanzin bracht.

Van de 'grote' landen waren in Amsterdam ook de Britten aanwezig, Jade, met haar entourage, een ster-in-wording. Eigen geluidsman en natuurlijk eigen make up-artist. De Duitsers waren iets meer benaderbaar, pianist Alex was vriendelijk en dat gold ook voor de fraai gebeeldhouwde Oscar, die respectievelijk swingen en zingen voor Duitsland vanavond.
De Franse kandidate, Patricia Kaas, was er niet bij. Die was al eens in Amsterdam, lang geleden in de Rai, waar ze optrad met het repertoire van haar eerste cd's die ik veel draaide en die nog steeds heel goed kunnen. Op haar laatste cd, Kabaret, staat het nummer waarmee ze voor Frankrijk uitkomt in Moskou. Kabaret is een mooie plaat, die begint met 'Mon opium, les heroines', waarin ze fluisterend een ode brengt aan Coco Chanel, Anais Nin, Garbo, Suzy Solidor en Martha Graham. De 'oude' Patricia Kaas was een beetje pittiger, stevige songs als 'Mon mec a moi', terwijl de Kaas van nu iets teveel zwoelerigheid en perfectie heeft naar mijn smaak.
Maar: het lied waarmee ze vanavond meedoet is mooi, waarbij de ene helft van de mensen zegt dat ze dus niet gaat winnen en de andere helft dat dus juist wel ziet gebeuren met 'Et s'il fallait le faire'
Rond middernacht kunnen we de stand opmaken van het oordeel van 'Europa' over dit klassieke chanson.