Het wedstrijdelement op het IFFR is onder meer de Tiger-competitie, de wedstrijd voor jonge filmmakers die een debuutfilm of in elk geval eem vroege productie kunnen inzenden.Op de Tijgerdag zagen we 4 kandidaten voor de prijs, waarvoor totaal 15 films op de shortlist stonden.
Les signes viteaux, uit Franstalig Canada was het verhaal van een studente die op haar manier het overlijden van haar oma verwerkt. Ze gaat op zoek naar hoe mensenn hun laatste dagen of uren beleven, door te gaan werken in een verpleegtehuis. Persoonlijke, mooie film met interessante hoofdrollen.
Aqua fria de mar, een van de drie winnaars, was een moeilijk te volgen verhaal, dat zich afspeelde in Costa Rica. De eerste speelfilm uit dat land die het festival haalde.
Wel mooi, maar zo'n verhaal waarvan je snel de draad kwijt bent en waarvan je na lezing van de beschrijving denkt: oh ja....dat had ik er niet in gezien. Er gebeurt van alles, de lijnen en parallellen waren niet altijd even duidelijk. Veel mensen hadden die ervaring, zo bleek uit de sms-recensies, die het IFFR voor het eerst mogelijk maakte.
Traag, en met veel veelzeggende elementen die mij dan weer niet zoveel zeiden, was Mundane History. Kritiek op het overheidsbeleid van Thailand zat er in, maar verstopt. Dat kan daar niet anders. En verder bijna geheimzinnige verwijzingen naar de kosmos. Winnaar van een Tigeraward.
Of ik het eind van R zou halen, daar had ik mijn twijfels over. Een hard gevangenisdrama dat in een Scandinavisch land (DK) verfilmd is, dat beloofde weinig goeds. Beetje pijnlijk dat het verhaal vrijwel hetzelfde begint als die fraaie andere gevangenisfilm, Un Prophete. Het geweld is zo realistisch en de mensen zijn zo onaangenaam dat ik enorme zin in koffie kreeg. Iemand meldde in zijn sms-recensie: 'Toch blijft de film iets te beschouwend om ook de kijker vol te kunnen raken'. Dat snap ik niet.
Het waren 4 Tigerkandidaten, waarvan ik op de eerste na, geen verwachtingen had. Toch vielen twee van de films in de prijzen.
