Zijn motto staat prominent op zijn website: 'I feel best in that little space between a smile and a tear'. Toots Thielemans is 86, speelt alleen nog korte sets van 75 minuten en is bereid om met heel veel verschillende musici te werken. In het huidige halfjaar speelt hij - zo blijkt uit zijn agenda - met pianisten als Kenny Werner, Glauco Venier, Nathalie Loriers. Dat wordt niet zo snel routineus. Hier in het Amsterdamse Concertgebouw -in de Robecozomerserie- was het Karel Boehlee die Toots op piano begeleidde, tot merkbaar genoegen van de meester. Bassist was Hein van de Geyn, nationale trots in de jazzwereld, muzikaal kind aan huis bij o.a. Dee Dee Bridgewater.
Er zullen niet veel muziekliefhebbers zijn die Toots niet kennen. En de kans dat je hem nog nooit hebt horen spelen is uiterst klein want hij werkte op ontelbare platen mee van anderen en maakte veel gedraaide eigen cd's als de Brasil Projects.
Heel veel bossa nova zat er niet in het repertoire, deze avond in het Concertgebouw. Al was een tempowisselinkje in stukken als Days of wine and Roses en C-Jam blues nooit ver weg. Toots verkent ondanks zijn lange loopbaan nog steeds in elk stuk dat hij speelt de mogelijkheden en zoekt de melodische en harmonische randjes nog altijd met veel verve op.
Het was snel, bluesy, het swingde en het gierde soms op de Hohner Chromonica in de solo's. Bij Rogier van Otterloo's muziek uit de film Turks Fruit hield ik het niet droog. De tear en de smile lagen ook nu weer dicht bij elkaar. Dit is in matige kwaliteit een clip van een tv-opname met van Otterloo voor het orkest.
De zaal was blij met zoveel moois en de Brusselse musicus leek te zeggen: 'no big deal', en hij reisde verder over de wereld, zoals hij al 60 jaar doet.
