We hebben het deels te danken aan een postbode dat de Mattheus Passion is zoals hij is, compleet met 'Erbarme dich' en 'O Mensch bewein deine Sünde gross'. De librettist van Bach, Christian Friedrich Henrici (1700-1764), bijgenaamd Picander was 'Opperpostkommissar' te Leipzig en was later aldaar districts- en stadsbelastinginner. Afgezien van de muzikale complexiteit van de Mattheus en de gelaagde betekenis van het werk zoals het door Bach is geconstrueerd, vind ik de vraag hoe je zo'n werk uitvoert ook wel erg interessant. Moet het eigenlijk klein worden gespeeld, zoals bij de Bachvereniging en andere uitvoerders die 'HIP' (Historically Informed Performance) spelen als reactie op de wolligheid van Mengelberg (wiens uitvoering uit 1939 op cd is uitgebracht met donderend orkest en brullend koor). Bij de Johannes Passion van de Bachvereniging, een paar weken geleden, stonden er in totaal 20 mensen op het podium. Gisteravond waren het er ruim 80, en dan tel ik het jongenskoor dat alleen in deel 1 zingt niet eens mee.
De nieuwe dirigent van het Rotterdams Philharmonisch, Yannick Nézet-Séguin, gaf een visitekaartje af met deze MP, voor hij vanaf september 08 de vaste dirigent wordt. Nogal gedurfd voor een dirigent die goed zit in het symfonisch repertoire en die in zijn cv grote werken van vooral Franse componisten en Mahler heeft.
En toch...lukte het hem om een mooie, indrukwekkende MP neer te zetten.
Grote bezetting dus, maar wel weer met een theorbe in het orkest, 2 orgels en ook nog een clavecimbel en zonder al teveel pathetiek in de uitvoering. De solisten maakten niet veel indruk, bij de mannen ging in hun aria's de vaart er nogal eens uit en sopraan Emma Bell zong met een zware operastem maar invalster Helena Rasker was erg overtuigend in de bepalende alt-aria's.
En zo stapte ik na 3,5 uur de regen in zoals dat meestal is na een Mattheus, met een hoofd vol deuntjes en themaatjes en met een fractie meer begrip van de zin van het bestaan.